Oorlogsfotograaf Lynsey Addario werd twee keer gegijzeld

De oorlogsfotograaf richt zich ook op andere maatschappelijke thema’s bezig. Ze begon ooit uit nieuwsgierigheid met oorlogsfotografie. ‘Ik had van de oorlog in Afghanistan gehoord en hoe de vrouwen leefden bij de Taliban,’ vertelt de fotograaf. ‘Ik vroeg me af of deze vrouwen het daadwerkelijk zo slecht hadden.’

Lees ook: Bruidsfotograaf klaagt overheid aan voor het ‘recht om te discrimineren’

Hoe de oorlogsfotograaf ooit is begonnen

Ze leende wat geld van haar zus en regelde het lokaal en ging op pad. ‘De eerste keer dat ik niet precies wist waar ik aan toe was, was toen ik naar Afghanistan ging om te fotograferen, net na 11 september. Ik was erg bang want op een gegeven moment werd er met het Pentagon werd gebeld om te vertellen in welke auto we zaten, zodat ze ons niet zouden bombarderen. Voor het eerst realiseerde ik me pas wat er allemaal mis zou kunnen gaan.’

De eerste keer dat de oorlogsfotograaf daadwerkelijk in een gevechtszone terecht kwam was in de tijd dat Saddam Hussein werd afgezet. ‘Toen zag ik voor het eerst gevechten, dode lichamen en mensen op de vlucht.’

Lees ook: Parfocaal objectief: waarom cinelenzen zo duur zijn

Dit was al erg indrukwekkend, toch zou ze later ook nog momenten meemaken die nog bij haar zouden blijven, waaronder het moment dat ze gegijzeld werd. ‘Als je gegijzeld bent heb je absoluut geen macht. Libanese soldaten hadden gehoord dat alle fotografen spionnen waren. Op een bepaald moment lagen we met zijn allen op de grond en er werd een geweer op ons gericht en waren we aan het smeken om ons leven.’

Bekijk het volledige interview met de oorlogsfotograaf

Bekijk voor het volledige interview met de oorlogsfotograaf de video hieronder: