Architectuurfotografie
De architectonische origami van Matthias Heiderich
De 35-jarige fotograaf Matthias Heiderich is een Duitse architectuurfotograaf met een voorliefde voor cleane en eenvoudige composities bestaande uit lijnen, vormen en abstracties. Daarnaast is hij architectuurliefhebber. Waar anderen gewoon een muur zien, ziet Matthias een serie foto’s en een pastelkleurig flatgebouw is voor hem een ideaal canvas. In sommige foto’s zijn de gebouwen nog goed herkenbaar, maar op andere beelden van Matthias zijn de vormen zover geabstraheerd dat er enkel een compositie van lijnen en kleuren overblijft. Een origami van stucwerk, regenpijpen, balkons en lantaarnpalen.
‘Wat de essentie van mijn fotografie is? Ik denk dat iedereen dat verschillend ervaart. Voor mij zijn mijn foto’s een manier om mijn omgeving te ordenen en er rustpunten in te vinden. Fotografie helpt me om mijn omgeving goed te begrijpen. Ik heb geen opleiding gehad als fotograaf, ik heb het mezelf aangeleerd. Ik ben er ook een beetje ingegroeid. Tijdens mijn vrije tijd fotografeerde ik al wel heel veel, maar pas na het afronden van mijn studie in 2008 werd het meer dan een hobby. Het werd een dagelijkse vorm van meditatie en ik raakte er op den duur door geobsedeerd. Ik wilde graag feedback op mijn foto’s en daarom begon is ze op internet te delen met mensen. Langzaam begon ik mijn eigen stijl te ontwikkelen en toen dat steeds duidelijker werd begonnen mensen ook naar prints te vragen. Dat gaf me zoveel vertrouwen dat ik in 2011 de stap maakte om freelance als fotograaf aan de slag te gaan. Dat is een keuze waar ik nog steeds volop achter sta, ik kan mijn eigen tijd indelen en vormgeven.’
Reflectie
‘In mijn werk gaat het in eerste instantie om visuele aantrekkelijkheid, maar het werk zegt volgens mij ook veel over hoe ik naar de samenleving en naar de door de mens bedachte wereld kijk. Waarschijnlijk is het een reflectie op de maatschappij, waarbij ik het medium fotografie gebruik om me te uiten. Het is alleen niet zo dat ik een bepaalde mening of een bepaald beeld aan de kijker wil opdringen, het is enkel een artistieke en simpele registratie van hoe ik de wereld om me heen zie.’
Architecten
‘De laatste zes of zeven jaar ben ik steeds meer geïnteresseerd geraakt in architectuur. Gebouwen fotograferen past me gewoon beter dan het portretteren van mensen of het fotograferen van landschappen. Ik zoek naar geometrie, kleuren en lijnen en al deze zaken zijn te vinden in architectuur. Hoe meer tijd ik besteed aan het kijken naar gebouwen, hoe meer interesse ik krijg in architectuur en het werk van architecten in het algemeen. Er zijn dan ook tijdsperiodes en architecten die me in het bijzonder kunnen boeien. Als ik op reis ga doe ik ook niets liever dan die bijzondere plekken in de steden en dorpen die ik bezoek opzoeken.’
Gear
‘Afhankelijk van het project waaraan ik werk kies ik mijn gear uit. Ik heb onder meer gewerkt met camera’s van Canon, Nikon, Hasselblad en Mamiya. Ik vind het erg leuk om nieuwe gear te proberen, vandaar. Het laatste jaar ben ik veel op pad geweest met de spiegelloze camera’s van Sony en voor de toekomst wil ik graag spiegelloos middenformaat van Fujifilm of Hasselblad uitproberen omdat ik denk dat die camera’s goed bij mij en mijn werk passen. Aan de andere kant fotografeer ik ook veel met mijn smartphone, de RAW’s uit mijn Huawei telefoon met Leica-lens zien er goed uit.’
Te voet
‘Meestal ga ik gewoon te voet op pad op die plekken en ontdek de steden op die manier. Ik heb ook een to-go lijstje, waarop plekken staan die ik vooraf heb gevonden via boeken of het internet. Er is op dat gebied enorm veel informatie online te vinden. Databases, websites en archieven, daar ben ik veel in te vinden. Ook ga ik vaak naar exposities van andere fotografen. Maar vaak is het gewoon een kwestie van rondlopen, dolen en ontdekken. Toeval werkt meestal toch het beste. Als ik dan een fotogenieke plek heb gevonden neem ik mijn tijd. Ik probeer verschillende hoeken uit, zoek naar en wacht op het juiste licht en blijf zo lang als nodig is in de buurt om precies de foto te maken die ik in mijn hoofd heb. Meestal maak ik ontzettend veel foto’s op zo’n moment. Thuis wacht dan de grote taak van het selecteren. Fotobewerking vind ik ook geen vies woord, dus op dat gebied ben ik ook nog wat tijd kwijt. Ik probeer op locatie altijd al zo accuraat en goed mogelijk te werken, zodat ik niet ellenlang na hoef te bewerken achteraf. Het komt vaak neer op het rechtzetten van lijnen die recht moeten staan en het bijsturen van kleuren en contrasten.‘
Toekomst
‘In de toekomst hoop ik net zo onafhankelijk te blijven als ik nu ben. Het is erg fijn om alleen de klussen te doen die me interesseren en betaald te krijgen voor wat ik het liefste doe. Samenwerken met anderen lijkt me ook interessant om te doen. Laatst heb ik samengewerkt met een muzikant aan een project. In ‘’Alveare’’ komen zijn muziek mijn foto’s samen in een boek én een lp. Dat was een erg interessant project.’
Meer lezen?
Dit interview werd gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 2.2017. Deze en andere edities nabestellen? Dat kan makkelijk in onze vernieuwde webshop. Wil jij al onze interviews, reviews en achtergrondartikelen voortaan in je brievenbus ontvangen? Neem dan een abonnement op DIGIFOTO Pro.
Lees meer
