Hands-on: met de Panasonic Lumix GX9 door Palma de Mallorca (2/2)

Nu het tweede deel van de fotowandeling met de Panasonic GX9, klik hier voor deel 1.

Bij bovenstaande foto was de kortste brandpuntsafstand van de supergroothoek nodig. Ik koos diafragma f/7,1 om de stenen op de voorgrond ook scherp te krijgen. De LEICA DG Vario-Elmarit leverde uitstekende scherpte op tot in de hoeken. Bij een belichtingscorrectie van -2 kreeg de lucht net doortekening, al zou dat bij RAW waarschijnlijk al bij -1 geweest zijn.

Een camera als de GX9 is erg geschikt voor straatfotografie. Pas op het einde van de fotowandeling realiseerde ik me dat ik nog geen straatfoto’s gemaakt had. Een uniseks gekleed paartje – mogelijk geïnspireerd door Valentijnsdag -  had zich zodanig op een bank geposteerd dat er een aantrekkelijke compositie ontstond. Ook hier was weer een iets grotere groothoek nodig om de vlakverdeling interessant te maken: 13mm (35mm-equivalent 26mm).

Aan het gebruik van de portrettele was ik de hele ochtend niet toegekomen. Bijna helemaal aan het eind was er echter een sfinx die geduldig wachtte en daarmee kon ik toch nog snel testen of het bokeh van de 42,5mm f/1.7 mooi was. In de haast draaide ik de ring niet helemaal door dus koos ik f/2,5 in plaats van f/1,7. Toch was  - door het mooie bokeh – de achtergrond al mooi rustig. (1/2500s f/2.5 -1.33 42,5mm = 85mm kleinbeeldequivalent).

Ten slotte voerde de wandeling weer terug naar de fontein van het begin. Vooruit: nog een keer maar nu met een ‘gewone’ groothoek, om het verschil te laten zien. (1/640s f/6,3 14mm = 28mm kleinbeeldequivalent.)

Conclusie

Uiteindelijk heb ik ondanks het minder ideale weer en de beperkte tijd een redelijk aantal foto’s die de moeite waard waren om te bewaren. Panasonic informeerde bezorgd of ik als reflexgebruiker goed met deze spiegelloze camera overweg kon. Ik kon echter prima met de GX9 werken. Uiteindelijk komt fotograferen echter toch altijd op dezelfde zaken neer: een onderwerp kiezen, daarna een brandpuntsafstand, scherpstellen en de belichting controleren.

Anders dan je waarschijnlijk denkt, was het niet het geringe gewicht van de combinatie die het mogelijk maakte om de foto’s te maken want behalve de GX9 had ik mijn rugzak met reflex en acht objectieven én mijn laptop bij me… Niettemin, voor wie minder geneigd of in staat is om met een flink gewicht aan apparatuur rond te lopen biedt de GX9 een uitstekend alternatief. Je kunt er snel mee werken en persoonlijk was ik erg geporteerd van de Leica-supergroothoekzoom.

De GX9 heeft een lager gewicht en een lagere prijs dan zijn voorganger de GX8. Jammer genoeg is de camera niet spatwaterbestendig en ook op video-gebied ontbreken er wat (slow motion-) instellingen waarover sommige andere Panasonic-camera’s zoals de GH5 en de G9 wel beschikken. Zeker met de grip is het echter een camera waarmee je erg prettig kunt werken.