De Dood schiet mee

11 maart, 2009 - 15:32

Door: Redactie DIGIFOTO Pro

Toen ik klein was, speelde ik 'cowboys en indianen'. Het maakte niet uit wat ik was, want als het moest speelde ik vals: ik wilde niet dood.

Al die beelden waar we vroeger van schrokken zijn nu zo gewoon dat ze ons meestal niets meer doen. Tot ons, mensen van vlees en bloed, iets overkomt. Maar de dood is slim en hij hoeft niet vals te spelen. Hij verstopt zich in prachtige prenten, de symmetrie en slagschaduwen van kruizen op een militaire begraafplaats, in schitterende beelden van een begrafenisstoet in stoffig tegenlicht, in de ringen van een atoomexplosie en de wolk die de hemel inklimt. Ja, de Dood schiet mee.

Vandaag schoot de dood mee in Winnenden / Wendlingen (Duitsland) en ook in Samson / Geneva (USA). Van de eerste foto's die ik zag, werd ik niet stil. Ik heb er teveel van gezien. Tot ik aan mijn schoolgaande kinderen dacht en aan het feit dat ook ik benzine tank langs een drukke weg.

En dan is er bijvoorbeeld de stille foto van Erik Refner (World Press Photo van 2001). Donkere handen boven de witte lijkwade waarin een kindje ligt.