Ansel Adams’ zone systeem toegepast op digitale fotografie

25 juni, 2018 - 17:25

Door: Amy Schutte 7841

Het ‘zone system’ werd rond de jaren ‘40 bedacht door fotograaf Ansel Adams. Het is een middel om de relatie tussen verschillende toonsoorten vast te leggen in zwartwit fotografie. Ansel Adams verdeelde de verschillende grijs gradaties van een zwart wit afdruk in 10 zones (overeenkomend met de stops van een belichtingsmeter): beginnend bij helemaal zwart (zone I) tot helemaal wit (zone X). Bij het maken van de opname kan het zonesysteem je helpen om er rekening mee te houden hoe een uiteindelijke (zwart wit) afdruk eruit gaat zien.

In dit zone system omschrijft Adam de 11 zones:

1. Puur zwart

2. Dichtbij zwart, iets meer toon maar zonder structuur

3. Bijna zwart. Geen structuur. (4 stops minder dan volgens de belichtingsmeter van de camera)

4. Het begin van structuur in de schaduwen (3 stops minder)

5. Donkerste zone met duidelijke structuur. Donkere onderwerpen (2 stops minder)

6. Gemiddeld gebladerte, donkere steen, schaduw in landschap (1 stop minder)

7. Gemiddeld ( 18% grijskaart) grijs: donkere huid, verweerd hout (belichting volgens de camera)

8. Grijstint van de huid van een blank persoon (1 stop meer dan volgens lichtmeter)

9. Lichtgrijs: hele lichte huidtinten. (2 stops meer dan volgens camera)

10. Wit met structuur: sneeuw in de schaduw (3 stops meer)

11. Wit zonder structuur, de kleur van het fotopapier: sneeuw in de zon (4 stops meer)

Deze zones werden gemaat voor analoge zwartwit fotografie. Maar, ze zijn nog steeds relevant. In de volgende video past Mark Wallace vijf van deze zones toe op digitale fotografie.