Soweto door de ogen van Jodi Bieber

De foto's die Bieber geschoten heeft zijn uitgegeven in een boek, Soweto. Volgens de uitgever ervan, Jacana Media, is het boek een viering en een portret van het alledaagse leven in het grootste township van Johannesburg. “De aanwezigheid van Soweto in het collectieve bewustzijn is groot. Het is een plek geboren uit verzet, misschien zelfs wel de verpersoonlijking van de Zuid-Afrikaanse strijd voor vrijheid.”

Foto © Jodi Bieber

Jodi Bieber gaf een interview aan de British Journal of Photography en legde daarin uit waarom haar keuze, als blanke Zuid-Afrikaan, op Soweto was gevallen.

Waarom heb je voor Soweto gekozen als focus voor je nieuwste boek?

“Ik werkte al een tijdje samen met een Franse vriend van mij, Axel Gyldén, die op een dag tegen mij zei: “Weet je Jodi, ik zoek nu al een tijdje naar een hedendaags fotoboek over Soweto, maar ik kan er geen vinden. Die zou jij moeten maken.” Ik zag daarna zowel de relevantie van het verleden, alsmede het hedendaagse Soweto en wilde een ander beeld schetsen dan dat in de media naar voren komt. Het is altijd dezelfde stereotypering van een township, maar zoals een inwoner al tegen me zei: “We vergeven de mensen die op zo'n manier over ons praten, maar wij ervaren het anders, omdat het thuis is.”

Hoe heb je het aangepakt?

“Dat was best lastig omdat, ondanks dat ik al sinds 1994 fotografeer in Soweto, ik toch een bepaald beeld had. Ik ben daarom in m'n auto gestapt en heb zevenduizend kilometer door de straten van Soweto gereden. Soms reed ik vijf of zes uur en vond ik niets. Het township is echter heel erg gebouwd vanuit de gemeenschap, dus als er ergens iets was stapte ik uit, introduceerde me, werd uitgenodigd en fotografeerde. Alles wat bij mij dus iets losmaakte kon op de foto komen, ik wilde juist geen gebruik maken van voorafgesproken gelegenheden. Het moest natuurlijk zijn.”

Wat heeft het je geleerd?

“Dat het leven in een buitenwijk van Johannesburg heel anders is dan dat in een township. Daar speelt het leven zich op straat af, iedereen staat met elkaar in contact, terwijl je in de buitenwijk achter gesloten deuren en hekken leeft. Ik heb nog wel gefietst in de buitenwijk waar ik opgroeide, maar tegenwoordig durft niemand dat meer. Ik hou van de samenhorigheid in de townships, terwijl er toch zoveel verschillende mensen wonen. Er is nog steeds een grote scheiding.”

Wat staat er nu in je agenda?

“Ik ben zeven maanden bezig geweest met dit project, dus nu ben ik wel even toe aan een adempauze. Hoewel ik al meteen een nieuw project in gedachten had, heb ik besloten eerst even rust te nemen tijdens het wereldkampioenschap voetbal.”