Review Laowa 10mm f/2.8: Groot qua beeldhoek en prestaties

11 september, 2025 - 14:20

Door: Redactie DIGIFOTO Pro

Nee, dit is niet de fullframe groothoek met de grootste hoek. Dat is 9mm f/5.6 uit 2018, eveneens van Laowa. Maar vanwege de grotere lichtsterkte leek dit objectief interessanter. Afgezien daarvan is het nog steeds een objectief met een heel grote hoek, een supersupergroothoek, zou je eigenlijk moeten zeggen.

Tekst en fotografie Dré de Man

Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO PRO 2.2025

De Laowa 10mm f/2.8 heeft een beeldhoek van 130 graden en dat is nog steeds héél veel. Vergelijk de foto's van de Eiffeltoren, één gemaakt met dit objectief en de ander met een 14mm. Wat maar weinigen zich realiseren: iedere millimeter aan de groothoekkant maakt verschil. 10mm is niet uniek: Voigtländer introduceerde al in 2016 een 10mm f/5.6 en Canon bracht in oktober 2023 de 10-20mm f/4 zoom. Sterker nog; Laowa heeft zichzelf overtroffen door een 9mm uit te brengen. Om met dat laatste objectief te beginnen: die is minder lichtsterk, heeft geen AF, als ik op de MTF afga, iets minder goed. Dat laatste geldt voor de Voigtländer zeker. De Canon heeft bij 10mm bijna 10% vertekening dus gecorrigeerd is het een 11mm. Zo bezien is deze 10mm toch weer uniek. De Laowa maakt deel uit van de serie ‘Zero D’, oftewel zero distortion, nul vertekening. Schakel je de vertekeningscorrectie in RAW uit, dan zie je dan ook nauwelijks verschil.

Eigenlijk dus ‘almost zero distortion’, maar het blijft een prestatie. Voor een objectief met een zo extreme beeldhoek en vrij grote lichtsterkte, is de 10mm erg compact. Laowa heeft het objectief een mooi net donkerpaarsblauw kleurtje gegeven wat het in combinatie met de metalen vatting iets bijzonders geeft. Zo’n grote groothoek is misschien niet iets voor iedereen. Maar als je een zeer grote groothoek zoekt, bijvoorbeeld om het interieur van een groot gebouw zonder fisheye weer te geven, of mogelijk zelfs voor panoramafoto’s (een foto van 45 of meer megapixels kun je moeiteloos tot een panorama bijsnijden) dan is het een uitkomst. Bovendien is zo’n objectief ook nog eens geschikt als shift-objectief: net als bij de panorama’s kun je gewoon bijsnijden als je de camera recht houdt en dan heb je nog steeds een heel grote hoek. Er zijn ook wel degelijk landschappen waarvoor dit objectief precies de juiste beeldhoek heeft.

De Laowa is niet alleen heel mooi, maar ook heel goed afgewerkt. De behuizing is van metaal en de bijpassende zonnekap ook. Die sluit zo strak aan dat je zou denken dat hij er vast op zit. Toch is hij zonder veel moeite los te draaien.Het objectief heeft AF en stelt heel snel scherp en communiceert ook verder probleemloos met de Nikon Zf-camera waarmee ik het test.

Opbouw Laowa 10mm f/2.8

De bouw van het objectief is op het eerste gezicht misschien niet zo opvallend, maar als je goed kijkt wel degelijk. Het is een redelijk symmetrische opbouw, beginnend met drie meniscus-lenzen met negatieve sterkte, waarvan de tweede asferisch is. Verder zijn er maar liefst vier erg dikke dubbele convexe elementen, terwijl er maar twee vrij dikke dubbele concave elementen zijn.

De rest van de sferische aberratie wordt kennelijk door de twee asferische elementen opgevangen. Van de vijftien elementen zijn er maar liefst 11 van speciaal glas: naast de twee asferische elementen zijn er drie met extra lage kleurbreking en dan zijn er zes met extra grote breking. Het eerste element is bovendien voorzien van een speciale coating. Opmerkelijk: het objectief is zowel verkrijgbaar met vijf als met elf diafragmalamellen. In dat laatste geval echter alleen zonder autofocus; kennelijk zitten het scherpstelmechanisme en het diafragma elkaar dan in de weg in de kleine ruimte tussen de twee helften van het objectief.

LAB

Bij een extreem objectief als dit ben je natuurlijk erg benieuwd naar de LAB-resultaten. De centrale scherpte is uiteraard al bij volle opening uitstekend, dat moet ook wel wat anders haal je nooit scherpe hoeken. Maar bij 24 megapixel en volle opening is de scherpte al over een groot deel van het beeld maximaal, je ziet dan al moiré in de teststructuren. De uiterste hoeken zijn dan bij f/8 dan ook heel erg goed. Bij 100 megapixel wordt de centrale scherpte nog een stuk hoger (ook vrijwel diffractie gelimiteerd) maar in de hoeken stijgt hij nauwelijks. Dat is echter een beeld wat we heel vaak zien: er zijn maar weinig objectieven die goed genoeg zijn voor honderd megapixels in de hoeken, laat staan voor tweehonderd.

De chromatische aberratie is erg goed onder controle, de vertekening is erg gering zoals we al zagen. Het zwakke punt van het objectief is de lichtafval en dat kun je eigenlijk al aan de opbouw zien. Die is symmetrisch dus de lichtafval volgens de cosinusregel daarbij: wordt, anders dan bij een retrofocusconstructie, niet verminderd. De lichtafval oftewel vignetering is dan ook behoorlijk sterk.

Dat wordt ook maar ten dele door de software/camera opgevangen. Daar staat dan weer tegenover dat hij er bij een objectief met een zo grote beeldhoek vrij natuurlijk uitziet. Verder zien we wel wat reflecties, de coating is toch niet altijd opgewassen tegen alle lichtbronnen die door de extreme beeldhoek in beeld kunnen komen.