Photokina 2006 (5): het oog wil wat

Er is geen enkel zichzelf respecterend cameramerk dat niet een set goede ogen op zijn compacttoestellen plaatst. De Duitse fabrikant Schneider uit Bad Kreuznach doet goede zaken met Kodak en Samsung. Sony zet objectieven van Carl Zeiss op zijn compactcamera's, terwijl Panasonic 'teamt' met Leica. Andere merken kiezen liever voor hun eigen fabricage, zoals Fujifilm (met Fujinon), Nikon (met Nikkor), Canon, Pentax, Sanyo en Ricoh.
Een lens kan een wereld van verschil maken, merkte ik eerder in WINMAG-testen van praktisch dezelfde toestellen van Samsung of Sony. Een toestel met een eigen lens gaf altijd mindere fotokwaliteit dan een gelijkwaardig model van hetzelfde merk met een ingekocht objectief.

DSLR's
Bij digitale spiegelreflexcamera's (DLSR's) is het niet anders. Kitlenzen geleverd bij de Canons EOS 400D en EOS 30D, de Nikons D50, D200 en de nieuwe D80 én de Pentax's K10, K100 en K110 dien je bij voorkeur te vervangen door andere objectieven voor het beste resultaat. Uitzondering hierop vormt Olympus, die bij zijn E-330 en E-400 een behoorlijk goede kitlens levert uit zijn Zuiko-merklijn. Houd er rekening mee dat zeker bij de betaalbaardere DSLR-bodies een betere lens doorgaans meer kost dan de camera zelf.
Sigma showde op de Photokina naast zijn nieuw SD14 DSLR een kwartet nieuwe objectieven. Over het testen van de camera deed het Sigmapersoneel heel moeilijk, omdat het nog om een preproductie-exemplaar zou gaan. Met de objectieven mocht ik zo veel testen als ik wilde. Gloednieuw is de Sigma 18 - 50 mm F2.8 EX DC Macro, naast de iets oudere broer 18 – 50 mm F3.5 -5.6 DC. Met Canon-fitting zijn ze concurrenten voor onder meer Canons eigen EF 17-40/4.0 L USM.

Gelig
Getest op een EOS 350D doet het nieuwe objectief Sigma 18 – 50 mm F2.8 EX DC Macro het best goed. Dat is natuurlijk toe te schrijven aan de diafragma van f/2.8. Met zo'n grote opening in de lens heb je veel licht dat in de camera stroomt en dat komt de helderheid zeker ten goede. Opvallend verschil tussen beide Sigma-broers en de Canon: de foto's gemaakt op exact dezelfde locatie met dezelfde instellingen zijn bij de Sigma's wat gelig, terwijl ze op de Canon wat blauwig zijn. Je zult je instellingen per objectief in de camera dus moeten aanpassen, of in de nabewerking op de computer de kleurtoon moeten corrigeren. De Canon laat overigens meer details en tintverschillen zien dan de beide Sigma's. Het grote voordeel van de Sigma-objectieven zit echter in de prijs. Voor de genoemde Canon betaal je al snel 600 tot 650 euro (inclusief BTW). De Sigma met F3.5 – 5.6 DC gaat al voor 149 euro over de toonbank, de betere F2.8 kost 499 euro.

Vissenoog
De Photokina is vooral een plek om te spelen. Bij digitale spiegelreflexcamera's is dat vooral leuk met een vissenooglens: een objectief met een zeer grote kijkhoek. Sigma lanceerde de 8 mm Circular Fisheye 3,5 DG, voor een lieve adviesverkoopprijs van 899 euro. De wereld ziet er grappig uit met een vissenoog, dat vooral in de bouw, voor architecten of voor beeldkunstenaars een handige extra is. De bolling van de geteste Sigma, ook nu weer op de Canon EOS 350D is zo groot dat de foto's zwarte hoeken hebben. Je kijkt als het ware door een koker.
Een vissenoog zonder zwarte randen krijg je met de Pentax DA Fish-Eye 10-17mm lens, al is die weliswaar bijna een jaar oud. Ik testte dit op de in mei geïntroduceerde Pentax K110D met 6-megapixelsensor, al is het objectief natuurlijk ook prima te schroeven op de nieuwe 10-megapixel K10D. De combinatie levert een veel bruikbaarder resultaat op dan met het Sigma-vissenoog en dat voor ongeveer 580 euro (inclusief BTW). Bovendien vallen de uitstekende kleuren en contrasten van de Pentax K110D op. Ik kan niet wachten tot ik de nieuwe K10D aan een uitgebreide WINMAG-test kan onderwerpen, al dan niet met vissenoog.

Dit is het vijfde en laatste deel van een serie dagimpressies vanaf de Photokina die WINMAG je afgelopen week voorschotelde op www.winmag.nl. Het aankomende magazine 5/2006 bevat meer en/of uitgebreidere testen van besproken apparaten.