Michella Bredahl: Rooms We Made Safe

Bredahl groeide op in een sociale woonwijk aan de rand van Kopenhagen, met haar alleenstaande moeder en haar jongere zusje. Hun appartement was heel kleurrijk, een contrast met de minimalistische Scandinavische esthetiek. Zo had elke kamer zijn eigen tint: diepblauw, felrood, en bloemmotieven. Toen Bredahl zeven was, gaf haar moeder haar een camera. Samen legden ze hun dagelijkse leven vast. Op jonge leeftijd werden de twee zussen geconfronteerd met de middelenverslaving van hun moeder, wat diepe indruk op hen maakte. In Rooms We Made Safe keert Bredahl terug naar het terrein van haar jeugd, ooit een gevaarlijke plek, en transformeert dit tot krachtige artistieke expressie. Als een echo van haar jarenlange documentatie van huiselijke ruimtes zijn de kamers in Huis Marseille telkens gewijd aan een specifieke periode in haar leven en de fotografische neerslag daarvan.

‘Veel van mijn foto’s voelen als een verlengstuk van mijn moeder en zus, of zelfs als zelfportretten.’ - Michella Bredahl

©Michella Bredahl | Siblings Martha, Alma, Olga, Ida and Asta in Their Home, 2023

Verkenning van vrouwelijkheid

Nadat ze fotografie en film had gestudeerd, verbleef Bredahl regelmatig in Parijs, waar ze zich in 2020 permanent vestigde. Parijs bood de warme tinten die ze zocht, en ook een rijke culturele diversiteit. Bredahl begon mensen vast te leggen die dicht bij haar stonden: vrienden, kinderen van vrienden, kunstenaars uit haar netwerk. De portretten laten zien dat ze zich aangetrokken voelt tot mensen die een gevoel van vrouwelijkheid delen – een ervaring die ze niet als vaststaand en exclusief beschouwt, maar als veranderlijk en veelzijdig: ingegeven door wat een model uitstraalt. Bredahl fotografeert hen in de veiligheid van hun eigen huis. Het geeft een intieme sfeer die nog wordt versterkt door de diepte en het rijke kleurenpalet van de analoge afdruk. Een aanzienlijke selectie van haar portretten werd gebundeld in de eerste monografie over haar werk, Love Me Again (Loose Joints Publishing, 2023), die een keerpunt in haar carrière vormde en internationaal de aandacht trok.

©Michella Bredahl | Clive en Tonia Thuis, 2019

Paaldansen

Via haar project Chassé (2019), waarbij ze een groep dansers volgde, raakte Bredahl bevriend met een paaldanseres. Ze begonnen samen les te nemen, wat het startpunt was voor Bredahls onderzoek naar paaldansen, zowel persoonlijk als door middel van haar camera. Bredahl is betoverd door de enorme lichamelijke kracht die de gecompliceerde bewegingen vergen en door het bevrijdende zelfvertrouwen van de dansers als ze schaars gekleed en kwetsbaar zijn. Veel paaldansers dansen tegenwoordig thuis, als sport of als kunstvorm. De sierlijke bewegingen zijn naar binnen gericht – met als doel om schoonheid in het eigen lijf te ervaren – of spelen zich af voor het toevallige oog van een geliefde. Voor Bredahl komt dansen het meest in de buurt van fotograferen: beide geven een gevoel van bevrijding, van vrijheid en van volledig aanwezig zijn in het moment. Het onderwerp is een natuurlijke extensie van Bredahls artistieke interesse voor het intieme, het huiselijke en de foto’s zijn een eerbetoon aan de kracht van het vrouwenlichaam.

Miu Miu

In Parijs werd Michella Bredahl onderdeel van de bruisende culturele scene en ontmoette ze de bekende styliste Lotta Volkova. Volkova werkt voor Miu Miu (een modemerk gelanceerd door Prada) en ze besloten samen te werken aan een serie foto’s van paaldanseressen, gefotografeerd in hun huis of in een studio in Parijs, gestyled in Miu Miu’s herfst-/wintercollectie 2024. Ook hiervoor vroeg Bredahl vrienden en andere mensen uit haar netwerk als model. De portretten zijn rijk aan intrigerende tegenstellingen. De soms overvolle huiskamers staan in schril contrast met de sierlijke poses van de dansers. De kleding voegt een extra laag toe: die spreekt de hardnekkige gelijktrekking van paaldansen met striptease tegen en maakt de dans fysiek een stuk ingewikkelder, want blote huid is van essentieel belang voor grip op de paal. De serie verscheen als boek en Bredahl en Volkova hebben hun samenwerking voortgezet in een opdracht voor Miu Miu’s Upcycled-campagne in 2025.

©Michella Bredahl | Gwendolyne Dumoulin (Crocolyne) in haar kamer, Parijs 2024

Moeder- en dochterschap

Een van de thema’s in de tentoonstelling is de schoonheid en complexiteit van moeder- en dochterschap. Met foto’s uit haar familiearchief maakt Bredahl haar persoonlijke geschiedenis onderdeel van haar werk. Beelden van haar moeder in de jaren zeventig en tachtig voegen een historische dimensie toe aan het thema van (zelf)expressie van vrouwelijkheid en laten zien hoe scheppingsdrang wordt doorgegeven. Op rauwe foto’s uit de jaren negentig is een moeder te zien die met een verslaving kampt, vanuit het perspectief van haar kind. De foto’s bieden een eerlijk inkijkje in een gezinsleven, met de uitdagingen, vreugde en complexiteit die daarbij horen, een situatie die alleen echt doorgrond wordt door een kind dat het heeft meegemaakt.

Over Michella Bredahl

Michella Bredahl studeerde fotografie aan Fatamorgana, de Deense academie voor kunstfotografie (2010-2011), en behaalde daarna haar master Documentairemaken aan de Nationale Filmacademie van Denemarken (2015-1019). In 2023 verscheen de eerste monografie over haar werk, Love Me Again (Loose Joints Publishing). In de afgelopen twee jaar verwierf ze internationale erkenning voor haar intieme benadering van het portret en werd ze als nieuwe stem opgemerkt door media als The Guardian. Belangrijke opdrachten volgden, evenals de presentatie Unmade Beds in de projectruimte Shoot the Lobster in New York (2023). Rooms We Made Safe is Bredahls eerste grote solotentoonstelling in een museum. In 2026 gaat het werk op tournee naar Kunstmuseum Brandts in Odense en het Nationaal Historisch Museum in Frederiksborg, beide in Denemarken.