Martijn Gijsbertsen: een extravagante shoot

'Kan je een beetje terneergeslagen kijken? Je bent net uitgescholden.' Martijn staat achter zijn Canon 5D Mark II, tuurt door de lens, klikt en geeft zijn model aanwijzingen. Vandaag is de laatste fotoshoot in de serie. Er staat een bijzonder model voor de lens: Kai, 'een niet op zijn mond gevallen showtravestiet', zegt Martijn. In het jurkje van Kai representeren twee opgeblazen condooms de voorgevel van Pamela Anderson.

De fotostudio van Martijn bevindt zich op een bedrijven­terrein in Utrecht in een groot voormalig kantoorpand. Nu zitten er kunstenaars. Twee buren van Martijn zijn schilder en aan de andere kant worden feestjes georganiseerd. Tl-lampen verlichten de studio. Op de grond ligt dameskleding. Kai maakt zich op en zet enorme wimpers op zijn oogleden.

Diepte

De sfeer tijdens de shoot doet haast wat ludiek aan, maar Martijn wil dat voorkomen: 'Kai verdient een plek in de serie. Het moeten geen foto's zijn om over in de lach te schieten.' De keuze voor dit onderwerp kwam deels voort uit een persoonlijke ervaring: twee vrienden van Martijn zijn in het gezicht geslagen omdat ze homo zijn. 'Ik wil met deze serie ook een andere kant van mezelf laten zien. Meestal ben ik bezig met beautyfotografie, dan gaat het om sieraden of kapsels; vrij oppervlakkig. Met deze serie laat ik diepte zien. En er staat nog steeds mijn handtekening onder.'

Over het model projecteert Martijn de locatie waar het model is uitgescholden.

Radio

Tijdens de break, waarin Kai nog een laagje foundation op doet, vertelt hij over zijn reden om mee te werken: 'Ik werd uitgescholden maar gelukkig had ik ook een grote bek, waardoor degene die me beledigde misschien wel bang voor me werd. Het is gelukkig niet tot fysiek geweld gekomen. Ik vind dat iedereen moet kunnen zijn wie hij is, zo lang anderen daar maar geen last van hebben. Er is geen reden om te schelden of te slaan en schoppen. Dat statement maakt Martijn in zijn fotoshoot en daarom werk ik eraan mee.'

Samen met Kai beoordeelt Martijn de zojuist gemaakte foto's.

Nadat Kai twee keer heeft geposeerd en meegekeken heeft naar de resultaten, besluit Martijn dat hij zijn foto heeft. Af en toe werd er wat gegrapt. Martijn: 'Meestal is de sfeer tijdens een shoot wel relaxt. Ik probeer een soort gemeenschappelijke grond te vinden, een vertrouwensband te krijgen met degene die ik fotografeer. Als mensen stijfjes blijven zeg ik soms dat ik m'n foto heb, waarna ze ineens ontspannen. Van dat moment maak ik dan gebruik, of ik trek gewoon een keer een gekke bek.'

Expositie

Of er een expositie komt? 'Dat is hoofdstuk twee. Eerst moet het resultaat beoordeeld worden door de Fotoacademie. Maar ik ben al hier en daar aan het praten over mogelijke expositie­ruimtes. Ik heb er ook al wat op het oog. Misschien kan ik door crowdfunding een expositie betalen. Als ik hier verder niets meer mee zou doen, zou ik tekort doen aan m'n eigen idealen.'

Op de grond liggen jurkjes, topjes, leggings en pruiken.

Vervolg

Over twee weken zijn we bij de voorlopige beoordeling van Martijns werk, op de Fotoacademie.