In gesprek met Fujifilm-ambassadeur Inge Hondebrink

Redactie DIGIFOTO Pro 1340
Inge fotografeert al twintig jaar professioneel. Haar onderwerpen zijn vaak mensen, die zij op unieke wijze vastgelegd. We spraken met de fotograaf over haar werk en wat haar zo aantrekt in fotografie.

Toen Inge ontdekte dat fotografie haar lag, was ze nog werkzaam als fysiotherapeut in de revalidatie. Een collega vroeg haar om mee te gaan naar een fotografiecursus onder leiding van Wam Valentijn. 'Hij heeft me vanaf het begin gepushed om in fotografie verder te gaan', aldus Inge. 'Ik werd er behoorlijk fanatiek in, fotografeerde veel en ging ook exposeren. Toen is het vervolgens best snel gegaan. Ik moest een keuze maken wat ik wilde gaan doen, want twee dingen honderd procent naast elkaar doen gaat niet. Ik heb er toen voor gekozen om eigen baas te worden en professioneel door te gaan met fotografie.'
Verhalen vertellen

Wanneer we haar vragen waarom fotografie haar zo ligt, excuseert ze zich bijna. 'Sorry, het klinkt echt als een enorm cliché, maar ik vertel graag verhalen, net als elke fotograaf eigenlijk', lacht ze. 'Ik ben begonnen als straatfotograaf. Dat sociale leven vastleggen vonden vind ik ontzettend mooi. Daarmee vertel je een verhaal van een moment, van een plek. Ik vond het ook gewoon erg leuk om te doen.’

'Ik voel me een rijk mens'

Centraal in het werk van Inge staan mensen. Dat is een bewuste keuze, legt ze ons uit. 'Ik hou gewoon van mensen. Mensen triggeren je als fotograaf, het maakt dat je aspecten van mensen vast wilt leggen. Bovendien vind ik de ontmoetingen met mensen ook erg mooi. Ik voel me gewoon echt een rijk mensen dankzij alle mensen die ik dankzij fotografie mag ontmoeten. Het is rijkdom om op plekken te mogen komen waar je anders niet zou komen. Je blik op de wereld verandert er letterlijk door. Een foto wel kloppen qua compositie en dergelijke. Laten we eerlijk zijn, een verhaal vertelt zich over het algemeen niet vanzelf toch?'

Sport & handicap

Een van de centrale thema's in het werk van Inge is sport & handicap. Best een niche om voor te kiezen als fotograaf, maar voor Inge vloeide dit eigenlijk voort uit haar werk als fysiotherapeut. 'Toen ik nog als fysiotherapeut werkte, zag ik allemaal folders die gehandicapte mensen moesten aanzetten om te gaan sporten. De foto's in die folders stonden me echter totaal niet aan. Het enige wat ik zag was de handicap. Ik was er zeker van: dat moet ook anders kunnen.' Voor een van haar eerste opdrachten mocht Inge direct de Paralympics in Sydney in 2000 fotograferen. Inge: 'Die opdracht, voor de Volkskrant,  heeft als olievlek gewerkt. Na Sydney heb ik ook de Paralympics in Athene ( 2004 ) Londen ( 2012) en Rio ( 2016 ) vastgelegd voor verschillende media.’ 

LEES OOK: Reisfotografie: Hard licht, vriend of vijand?

De mens zoals hij (niet) is

Op de vraag hoe Inge zelf haar werk zou typeren, is het antwoord lastig. Toch volgt er één: 'Ik probeer zelf volledig afwezig te zijn om mensen zoals ze echt zijn zo dicht mogelijk te benaderen. Dat is allesbehalve makkelijk, want uiteindelijk is een foto iets dat is vastgelegd door mijn persoonlijke blik. Voor de volle honderd procent mensen vastleggen zoals ze zijn is dan ook niet mogelijk. Wel probeer ik mensen zo op hun gemak te stellen en zo te werken dat ze dat ook blijven. Dit zou dan moeten leiden tot foto's waarin zoveel mogelijk hun eigen uitstraling naar voren komt.'

Een positieve blik

Of iemand nu een handicap heeft of niet, of beroemd is of niet, de persoon die Inge fotografeert neemt ze serieus. Hierdoor ontstaat een samenwerking tussen fotograaf en het onderwerp. 'Fotograferen is tenslotte samenwerking', zegt Inge. 'Dat heb ik geleerd als fysiotherapeut. Ook dan werk je samen, of je nu iemand mag of niet, je moet een goede fysiotherapeut voor ze zijn en dat geldt ook als fotograaf. Ik hoop dat deze goede samenwerking ook op een of andere manier terugkomt in mijn foto's.'

Ambassadeur voor Fujifilm: de X-photographer 

In 2017 werd Inge benaderd door Fujifilm of zij geen interesse had om ambassadeur te worden. 'Ik had daar wel interesse in. Fujifilm heeft van tevoren research gedaan en daarin kwam ik eigenlijk naar boven. Het is een prettige samenwerking, natuurlijk vanwege het goede materiaal waarmee ik kan werken, maar ook vanwege de locatie. Mijn werkruimte is in Nijmegen en Fujifilm Europa zit in Kleef. Dat is bijna letterlijk om de hoek. Dus als ik bijvoorbeeld een nieuw product wil uitproberen, kan ik dat meteen regelen en erheen rijden om het op te halen. Het betekent ook dat ik voor Fujifilm een praatje hou, zoals een tijdje geleden tijdens het Fujifilm Experience Evenement. Dat is trouwens niet een praatje over Fujifilm zelf, maar gaat echt over mijn werk. Ik vertel wel waarom ik dan met een specifieke camera van Fujifilm werk om een bepaalde foto te maken.'

De keuze om met materiaal van Fujifilm te werken, is ook een praktische tijdens het werken. Inge: 'Het voordeel is dat materiaal van Fujifilm erg licht is, waardoor ik me makkelijk en onopvallend kan bewegen. Ik ben niet graag erg opvallend, dus dan komt ligt materiaal om mee te werken goed van pas. Daar voldoen de producten van Fujifilm helemaal aan.'

Fujifilm GFX 50s

We vragen ons af wat Inge zo prettig vindt aan het werken met de middenformaat Fujifilm GFX 50s. Inge: 'Allereerst is het prettig dat de camera enorm veel pixels tot zijn beschikking heeft en je dus niet beperkt wordt door formaten van je werk. Aangezien ik ook regelmatig exposeer, komt mij dat goed van pas. Ook het 3 bij 4-formaat is heel erg fijn om mee te werken. Ik gebruik de camera ook voor straatfotografie, terwijl het toestel daar eigenlijk wat minder geschikt voor. Daarvoor is hij feitelijk te traag. Maar juist daardoor geeft het me een bepaalde rust. Dat maakt dat ik ook rustiger werk op straat. Door de kwaliteit van de lens en de camera onderscheid ik me ook van andere fotografen. Gek is dat, hoe je je kan onderscheiden met de apparatuur die je gebruikt en je dat ook terug ziet in de foto's. Zo heeft deze camera een prachtige onscherpte als je met een groot diafragma werkt, dan loopt 'ie zo mooi weg. Ik vind dat prachtig om te zien. Als je dan groot exposeert zie je dat heel mooi terug in je werk.'

Momenteel is Inge bezig met een project waarin zij 99 kunstenaars fotografeert. 'Ik fotografeer ze allemaal in hun eigen atelier. Dat werk komt ook in Museum Het Valkhof in Nijmegen te hangen. Daarnast worden ze gepubliceerd in een boek over de kunst van de kunstenaars. Wanneer ik dan met de GFX fotografeer, kan ik uit de hand fotograferen en heb ik niet perse extra licht nodig, iets wat ik sowieso al niet veel gebruik. Dat kán allemaal met deze camera. En ondanks die flexibiliteit krijg ik de kwaliteit van een middenformaat camera.'

Wensen

Zoals elke fotograaf heeft ook Inge zo haar wensen. Zo zou ze graag op f1.4 willen fotograferen. 'Maar dat kan helaas nog niet. Zulke lichtsterke objectieven zijn er nog niet voor de GFX. Dat is wel jammer. Nu gebruik ik er een converter voor. Het liefste zou ik gewoon met Fuji-lenzen willen werken in plaats van met een converter en niet Fuji objectieven.'

En de hardware?

‘Ik werk met de Fuji GFX met 63 mm 2.8 en 110 mm 2.0 objectief. Daarnaast werk ik veel met de Fuji TX2 met 23mm 1.4 en 56mm 1.2 objectief.’

Objectieven

We zijn benieuwd naar de objectieven die Inge gebruikt in combinatie met de GF-serie. Dat zijn er in haar geval twee. 'Ik werk veel met de 63- en de 110mm. Eerstgenoemde is mijn favoriet.'

Meer over Inge vind je op haar website: ingehondebrink.nl 
https://www.instagram.com/ingehondebrink/

afbeelding van Redactie DIGIFOTO Pro

Redactie DIGIFOTO Pro | Redactie

Bekijk alle artikelen van Redactie