Heldentijd,

In de avond, murw van het rode licht, drink ik de geurende chemicaliën van het afdrukproces weg met een 12 jaar oude Scotch. Bij het licht van een schermlamp blader ik door de gemaakte beelden, in zwart-wit op glanzend fotopapier.

Ik denk terug aan de 'heldentijd': het wisselen van de film en het fotograferen tijdens moeilijke momenten. Als een Nick Nolte in de Under Fire (1983), die een oorlogsfotograaf speelt tijdens de revolutie in Nicaragua eind jaren zeventig. Of als een James Woods in Salvador (1986). Ook ik heb in spannende tijden enthousiast 'I got the shot!' geroepen. Op goed geluk, want een lcd op de camera bestond niet en ik moest dan ook later regelmatig terugkomen op mijn overdreven gejoel.

"Ik denk terug aan de 'heldentijd': het wisselen van de film en het fotograferen tijdens moeilijke momenten."

Zuid-Zwitserland, oktober 2008. Met een licht gevaar voor eigen leven en grote aandacht voor het evenwichtsgevoel maak ik de zoveelste uitwijkmanoeuvre om niet van de 2200 meter hoge berg in het ravijn te sukkelen. De halve liters bier de avond tevoren zijn een zegen en een vloek. Door de naweeën in mijn hoofd bekommer ik me niet om het gevaar. Afgrond na afgrond trekt voorbij in het rode licht van het lampje op mijn voorhoofd. De ene zucht na de andere klinkt uit de kelen van mijn medeklimmers.

Dan komt de zon op. Kort daarna suist de ene straaljager na de andere in volle vaart door het besneeuwde landschap. Ik schiet erop los, in repteerstand en bekommer met niet om het geheugenkaartje. De strakke lijnen, de fraaie vapor trails, de jet wash en bovenal de vlammende naverbranders van de vliegtuigen oogsten mijn bewondering. Ik doe mijn best de fraaiste still images te schieten van deze 'Top Gun-movie'.

Als het gebrul van de motoren is verdwenen, blader ik na het drinken van een slok water door de gemaakte beelden; bij daglicht in kleur op het lcd. Ik kijk mijn vrienden enthousiast aan en joel: 'I got the shot!'.