Column: Makke schapen

Deze twee merken maken er namelijk een sport van om vlak voor kerst of voor de zomervakantie met een nieuw model te komen. Dat geeft conflicten bij de fotografen thuis. Want wat moet je doen? Op vakantie gaan of die vakantie toch maar laten schieten voor dat nieuwe model?

De hartstochtelijke Nikonian die eerder niet het budget voor een D3 kon vrijmaken, maar dit nieuwe model wel degelijk van zijn vakantiecentjes aan zou kunnen schaffen, is geneigd zijn vakantie te laten schieten.
Maar mensen, schei nou toch eens uit en laat je niet gek maken! Het is hoog tijd dat er vanuit de grote groep consumenten eens een signaal naar de twee grote cameramerken wordt gegeven. Ik zweer je dat er nu al weer nieuwe snufjes en uitbreidingen op de huidige techniek klaarliggen, die keurig netjes in de wachtrij zijn geplaatst om over een x aantal maanden weer met een nieuw model te worden geïntroduceerd. Vlak voor de kerst natuurlijk weer. Ik krijg er nu al uitslag van en weet van gekkigheid niet waar ik de centen dan weer vandaan moet toveren.

We moeten ons en masse tegen de bovengeschetste gang van zaken verzetten. We worden helemaal gek gemaakt. Ze weten dat wij fotografieliefhebbers nu eenmaal geilen op het nieuwste model en dat kosten wat kost altijd willen hebben. Hoeveel van ons zijn zo gek geweest om een half jaar geleden nog 5000 euro voor een D3 neer te tellen? Best wel veel denk ik. Nu staat het kreng al voor 3400 euro te koop op diverse sites en komt er een D700 uit met nagenoeg dezelfde specificaties. Eigenlijk is het niets meer en niets minder dan een pure vorm van oplichterij.

Het valt me nog mee dat de nationale ombudsman niet een onderzoek start naar de praktijken van Canon en Nikon. Of dat onze crime fighter Peter R. de Vries niet eens met veel bombarie één van de twee hoofdkantoren betreedt en aldaar de verantwoordelijke marketing managers aan hun stropdas over het bureau naar zich toe trekt en hen confronteert met hun alles in rouw dompelende praktijken.

Of dat hij stiekem aan aantal schroefkleine videocamera’s bij de marketing managers op kantoor monteert en ons in een aantal uitzendingen toont hoe de heren vreugdedansjes maken als de eerste verkoopcijfers van een zojuist gelanceerd model binnen komen. En dat we hun gesprekken kunnen horen. Hoe vernuftig zij inspelen op de behoeften van hun snel gek te maken doelgroep: de fotografen.

Makke schapen zijn we. En zo worden we ook naar de kassa geleid. Daar houden de heren van Canon en Nikon ons ondersteboven om onze vakantiecentjes uit de zak te schudden…

Als je niet beter zou weten, zou je zweren dat we met zijn allen satire aan het bedrijven zijn. Dat wij fotografen op deze ludieke wijze in persiflagevorm de doorgedraaide consumptiemaatschappij willen uitbeelden en aan de kaak stellen. Maar nee, we weten beter. We zijn een persiflage van een persiflage!

Geen wonder dat er bijna geen goede foto meer geschoten wordt. We zijn alleen nog maar bezig met de apparatuur en de gecreëerde hypes eromheen. Het signaal waar ik het eerder over had en dat wij dienen af te geven, hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. We spreken gewoon af dat we ons minimaal twee jaar lang alleen maar gaan focussen op het fotograferen zelf. We hebben een camera en daar gaan we het gewoon mee doen. Twee jaar lang! We gaan beelden maken, grootse beelden, meeslepende beelden, ontroerende beelden, schokkende beelden, taboedoorbrekende beelden, enge beelden, wrede beelden, liefdevolle beelden, smerige beelden, beelden, beelden, beelden en nog eens beelden.

Dat is uiteindelijk waar het in de fotografie om gaat. Maar door de pixelrace en de snufjes en extra gadgets ziekte, zijn de meeste fotografen dat vergeten.

Ik dacht: ik herinner je er nog even aan…

CLiCKR