Column: Fotoprijzen

 Dan heb je nog de verzekeraars, de steden, de verschillende fotosites, de modebranche, de coiffure branche, de punnikbranche, enzovoorts. De lijst is werkelijk schier oneindig. Als je het voor de gein een keer allemaal optelt (wat nauwelijks meer te doen is, maar bij wijze van spreken), dan is er wel een prijs voor bijna elke foto die gemaakt wordt. Vorig jaar viel er nog een Duitse kat in de prijzen. Men had hem een camera om de nek gebonden die om de zoveel seconden een foto maakte. Die foto’s werden op een site gezet en jawel hoor… een fotoprijs!

Het is bijna niet mogelijk, maar als er onder de lezers van deze column fotografen zitten zonder één of andere fotoprijs, dan kunnen ze er dus echt geen hout van (in elk geval minder dan een kat die zich er niet bewust van is dat hij foto’s maakt) en is het wellicht verstandig om een avondcursus metaalbewerking te gaan volgen. Kunnen ze na voltooiing van die cursus bepaalde onderdelen van hun camera misschien nog leuk bewerken en op een vlooienmarkt of fancy fair te koop aanbieden. Een geinig Nijntje-achtig figuurtje van een oude Nikkor lens, een sleutelhangertje van een C. Zeiss Distagon T* 3.5/18 mm. Wat te doen met alle plastic onderdelen die na de metaalbewerking overblijven? Daar zijn bij Bruna alleraardigste boekjes over te koop getiteld fröbelen met plastic!

Het is bijna niet mogelijk, maar als er onder de lezers van deze column fotografen zitten zonder één of andere fotoprijs, dan kunnen ze er dus echt geen hout van.

Een aantal fotoprijzen zijn voor zover ik weet nog niet in het leven geroepen. Een prijs voor fotografen met een lui oog ben ik op mijn surftocht nog niet tegengekomen, net zo min als ‘De Foto Met De Leukste Titel Award’. Of wat te denken van ‘De Best mislukte Fotoprijs’? 
Maar op het moment dat je dit schrijft, kan een bepaalde prijs al wel zijn gelanceerd. Want het kan allemaal niet ranzig of debiel genoeg zijn, bij die bedenkers van de fotoprijzen.

Je gaat je bijna schamen als je als serieus fotograaf op één van de lijstjes met genomineerden voor een prijs terechtkomt. Er is daarna niemand die je nog serieus neemt en geen opdracht komt nog je kant op. Echt leuke en goede fotoprijzen (zoals bijvoorbeeld de Zilveren Camera) raken door de wildgroei aan prijzen een beetje in het gedrang. Op een gegeven moment zien de schrijvers van de nieuwsrubriekjes op de fotosites door de bomen het bos niet meer en gaan misschien denken dat de Zilveren Camera een initiatief is van de juweliersketen Siebel. Dat de winnaars van de verschillende categorieën allemaal een zilveren ring met groeidiamant kunnen winnen. Is dat wel waardevol genoeg om in onze nieuwsrubriek te plaatsen?

En zo kan het gebeuren dat De Zilveren Camera in de prullenbak van de laptop van de webredacteur belandt en de Duitse kat uitgebreid op de site wordt besproken…

Lang leve de fotografie!

CLiCKR