Wesley Dombrecht tilt foodfotografie tot kunst

28 juni, 2025 - 12:00

Door: Redactie DIGIFOTO Pro

De liefde voor eten zorgde ervoor dat de Belgische culinair fotograaf Wesley Dombrecht (1979) van voedsel kunst ging maken. Zijn doel: beelden creëren die het medium voeding transformeren tot iets dat verder gaat dan de alledaagse associaties. Het bracht hem naam en faam in de foodwereld en daarbuiten.

Tekst: Judith bakkers Fotografie: Wesley Dombrecht

Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO PRO 6.2024

Wesley Dombrecht kwam uit een kunstzinnig nest, waardoor zijn voorliefde voor visuele esthetiek al jong werd ontwikkeld. ‘Ik leerde al jong hoe beelden, kleuren, licht en compositie bepaalde emoties kunnen oproepen. Schilderkunst was altijd aanwezig in ons gezin, later ook fotografie. We hadden zelf een donkere kamer.’ Hoewel het artistieke altijd deel van zijn leven was, kon hij door omstandigheden dat pad niet direct volgen. Hij belandde op de hotelschool en studeerde af als kok. Als jonge culinaire freelancer kwam hij in contact met de voedingsindustrie. ‘De overgang naar de fotografie ging geleidelijk. Ik maakte steeds vaker als culinair fotograaf foodfoto’s voor industriële voedingsfirma’s. Ik ben autodidact. Gaandeweg leerde ik wat de technische mogelijkheden zijn en hoe ik visueel kan communiceren.’

Verlangen naar diepgang

Dombrecht wilde uiteindelijk verder gaan dan alleen commerciële beelden. Hij wilde iets creëren dat dieper ging. ‘Niet alleen mooie beelden maken, maar ook beelden die emoties oproepen, verhalen vertellen en een boodschap overbrengen. Dit verlangen naar diepgang heeft geleid tot mijn overgang naar conceptuele fine art foodfotografie.’ Hij raakte geïnspireerd door de visuele meesterwerken met slechts simpele ingrediënten van Tony Le Luc, de surrealistische beelden van Nando Esteva en de schilderachtige beelden van Marie Cécile Thijs. ‘Al deze kunstenaars hebben me laten zien wat er mogelijk is om met voeding kunst te maken.’ Dombrecht neemt deze invloeden mee in zijn lange reis om zijn eigen stem te vinden. ‘Ik zie voeding niet alleen als een visueel element is, maar ook als een krachtige metafoor om verhalen en emoties over te brengen.’

Conceptuele fine art

Zijn eerste voorzichtige schreden in de foodart scene werden meteen beloond. Met zijn kunstfoto’s Smocked Mackerel ontving hij zijn eerste belangrijke award, de Pink Lady Food Photographer of the Year award. Extra bijzonder voor hem omdat hij toen net een zware kankerbehandeling onderging. ‘Het was een periode waarin ik fysiek en emotioneel aan het herstellen was. Deze prijs gaf me de kracht om opnieuw mijn passie te volgen.’ Vanaf dat moment ging hij experimenteren met series, waarin een gemeenschappelijk thema en stijl centraal staan. ‘Ik merkte dat bepaalde ideeën en concepten zich verder wilden ontwikkelen dan één enkel beeld. Mijn eerste series, zoals ‘Sprouting & Rotting’, kregen al vrij snel internationale erkenning.’ Voor het eerst werd zijn werk vertegenwoordigd door een Italiaanse galerie die zijn werk presenteerde in onder andere Berlijn en Italië. Momenteel doet de Nederlandse Grachten Galerie dat. Toen hij op aanraden van een vriendin zijn artistieke foodaanpak ook in zijn commerciële werk toepaste, won hij de titel 'Advertising Photographer of the year 2021' bij de MOSCOW International Foto Awards. ‘Hoewel het fijn is om prijzen te winnen en erkenning te krijgen, zijn die voor mij niet het einddoel. Ze vormen een bevestiging dat mijn werk iets betekent voor mensen, dat het hen raakt of inspireert. Dat is het meest waardevolle.’

De perfecte foodfotografie

Een goede artistieke foodfoto moet meer zijn dan alleen visueel aantrekkelijk, maar een combinatie van esthetiek, emotie en betekenis, vindt Dombrecht. ‘Het beeld moet kijkers uitdagen om anders naar voeding te kijken, door de essentie van een onderwerp zonder afleiding te tonen. Maar het moet hen ook ruimte geven voor eigen interpretatie.’ Dombrecht streeft naar perfectie waarbij texturen, kleuren en compositie natuurlijk en organisch ogen, zelfs als het concept complex of surrealistisch is. Een beeld is voor hem geslaagd als het blijft hangen, connectie maakt en resoneert bij de kijker, maar ook vragen en misschien wat ongemakkelijkheid oproept. ‘Zoals bij Reminisce – Mikado’, noemt Dombrecht. ‘Het gebruik van een vintage apparaat, gecombineerd met hedendaagse elementen, roept een contrast op tussen het verleden en het heden. Door het minimalisme en de compositie, wordt het oog direct naar het midden getrokken. De imperfectie, 'mikado in de vintage molen’, brengt de kijker in verwarring. De warme kleuren en zachte belichting versterken het gevoel van huiselijkheid en comfort, terwijl de subtiele beweging van de chocolade stukjes naar beneden de scène een dynamisch karakter geven.’ Ongemakkelijkheid vinden we vooral in zijn Nuclear-serie, waar de vaak apocalyptische sfeer vragen oproept over onze relatie met natuur en de gevolgen van menselijke acties.

Voorbereiding en nabewerking essentieel

De voorbereiding van foodart is essentieel. Alles start met een idee of concept, een schets van ruwe composities en een moodboard waarin Dombrecht sfeer en kleuren vastlegt. ‘Dit helpt me om een duidelijke visie te creëren voordat ik daadwerkelijk begin.’

‘Het beeld moet kijkers uitdagen om anders naar voeding te kijken, door de essentie van een onderwerp zonder afleiding te tonen, maar het moet hen ook ruimte geven voor eigen interpretatie’

Hij besteedt veel tijd aan het verzamelen van objecten en ingrediënten die perfect passen bij zijn concept. Veel objecten maakt hij zelf van beton, gips, hout of bewerkt hij met verf. Post-productie speelt ook een belangrijke rol in Dombrechts werk. ‘Ik gebruik een Tethered setup via Capture One, waar er al direct een basis correctie gebeurt. Om de beelden te perfectioneren en samen te voegen gebruik ik Adobe Photoshop. Bij conceptuele kunst is techniek slechts een middel. De essentie ligt in het vertellen of overbrengen van een verhaal of boodschap, wat niet altijd makkelijk is.’

Geavanceerde apparatuur

Voor de technische uitvoering gebruikt de foodfotograaf een Nikon Z8-camera body die is aangesloten op een Cambo ‘technische camera’ met Schneider lenzen. Hij werkt altijd op een Cambo studio-statief omdat hij veel verschillende shots maakt, die hij nadien kan combineren. Dombrecht: ‘Licht speelt een cruciale rol in mijn werk. Ik werk vaak met een enkele lichtbron, wat doet denken aan klassieke stillevens. Maar bij bijvoorbeeld de serie Nuclear werk ik met gekleurd licht om een bepaalde spanning en sfeer te creëren.’ Soms gebruikt hij het high speed studioflitslicht Profoto D2, om snelle bewegingen te bevriezen.

Nieuwe serie ‘Conflict’

Momenteel is Dombrecht bezig met een nieuwe serie Conflict. ‘Hier ga ik de diepte in. Reflecteer ik op de conflicten die momenteel wereldwijd plaatsvinden. Constante dreiging van geweld heeft impact op stabiliteit, mens, samenleving en natuur.’ Dombrecht beeldt niet letterlijk de gebeurtenissen uit, maar belicht het thema door universele aspecten rondom conflict te belichten: spanning, destructie, en de fragiele hoop op herstel.’

‘De beelden in de serie belichten het spanningsveld tussen destructie en herstel, tussen kracht en kwetsbaarheid en nodigen uit om stil te staan bij de gelaagdheid en complexiteit van conflict’

Hij roept een spanningsveld op door voedingselementen te combineren met een zelfgemaakt, statisch en koel object, waarbij symboliek een grote rol speelt. Bijvoorbeeld in het beeld Destruction legt hij de destructieve kracht van conflict bloot door middel van wortels die door beton heen breken en agressie en vernieling symboliseren. ‘De beelden in de serie belichten het spanningsveld tussen destructie en herstel, tussen kracht en kwetsbaarheid, en nodigen uit om stil te staan bij de gelaagdheid en complexiteit van conflict’, verduidelijkt de fotograaf. Hij zal de serie in de toekomst uitbreiden.