Test: Pentax K10D

Het belangrijkste wapen van de nieuwe 10-megapixelspiegelreflexcamera van Pentax is het durven verder kijken dan de eigen neus lang is. De fabrikant voerde jarenlang zijn eigen *.pef-formaat als eigen raw-formaat: het digitale negatief.

In de Pentax K10D heb je als gebruiker ook de keuze voor Adobe RAW (*.dng) en dat scheelt!

Raw-foto's
Raw-foto's gemaakt met de concurrende camera's (met hun eigen raw-formaten) leggen het in detail en scherpte per pixel af tegen de Pentax in Adobe RAW-modus, terwijl het *.pef-formaat juist minder kwaliteit op zou leveren.
Daarmee ligt ook direct de relatieve zwakte van de K10D bloot: jpeg foto's zijn minder scherp per pixel als die van de concurrenten. Kijk je vervolgens naar het kleurencontrast, dan brengt de K10D die wel beter in balans dan de Sony a100, de Canon EOS 30D en de Nikon D80. Vooral het iets te veel aangedikte rood valt bij de concurrentie op.
De Pentax K10D is een vrij fors toestel met alles erop en eraan. Zo selecteer je met een handig ring rond de hoofdnavigeerknop één van de drie scherpstelpuntinstellingen (auto, selectie of middelpunt). Het toestel heeft 11 selecteerbare scherpstelpunten. Met de Fn-knop krijg je toegang tot de belangrijke instellingen Witbalans, 'Schietstand' (enkel, continu, zelfontspanner), iso-waarde en flitsprogramma. Onder de programmaknop bovenop de camera vind je een draaiwieltje voor de lichtmeting (spot, midden-en-onmiddelijke-omgeving ('center –weighted') of multisegment.