Review: Nikon D300

De 421 pagina tellende handleiding van de Nikon D300 is twee keer zo dik als die van zijn voorganger, de D200. Toch is de D300 geen ingewikkelde camera. Heb je de basisprincipes van een spiegelreflex onder de knie, dan kun je zo aan de slag met dit krachtige werkpaard. Als je dieper de menu’s induikt vind je een eindeloze reeks aan instelmogelijkheden. Wil je deze allemaal optimaal benutten, dan is het raadplegen van het boekwerk geen slecht idee.

De D300 is geen directe vervanger van de D200, de camera is een extra aanvulling binnen het assortiment en deelt veel features met de tegelijkertijd geïntroduceerde professionele D3. Beide camera’s beschikken over een 12-megapixel CMOS-sensor onder de kap. Toch zit hierin het grootste verschil. De D3 maakt gebruik van een grote FX (36x24 mm) sensor, de D300 houdt vast aan het goedkopere DX formaat (23.6 x 15.8 mm) met 1,5 keer brandpuntsverlenging.

De water- en stofwerende magnesium behuizing is vrijwel identiek aan de D200 en ligt prettig in de hand. De achterkant wordt gedomineerd door het grote 3 inch lcd-scherm, met een opvallend hoge resolutie van 640x480 pixels. Het resultaat is een zeer scherp beeld, waarop je prima je geschoten foto’s kan beoordelen. Ook bij gebruik van Live-view toont het scherm zijn waarde, door flink in te zoomen kun je zeer nauwkeurig handmatig scherpstellen. Het lcd-scherm en de optische zoeker geven beiden een 100% weergave, een voordeel ten opzichte van de concurrentie in dit segment die over het algemeen rond de 95% blijft steken.

Stofreductie
De D300 is de eerste Nikon uitgerust met anti-stofmaatregelen. Nikon duid het voorzichtig aan als stofreductie-mechanisme. Door het filter voor de beeldsensor op verschillende frequenties te laten trillen moeten stofdeeltjes geweerd worden.

Instelmogelijkheden
In de uitgebreide menu’s van de Nikon D300 vind je een keur aan instelmogelijkheden. Alles is tot in de puntjes aan te passen en in te stellen. Het is zelfs mogelijk om de autofocus voor specifieke objectieven te ‘finetunen’, om zo te compenseren voor eventuele front- of backfocus. Een euvel waarbij lens en camera niet goed samenwerken en het focuspunt een stukje naar voor of achter is verschoven.