Photokina 2006 (1): babes, boys & toys

Het is een waar circus voor de hormonen, waarin je tussendoor de heetste cameraspeeltjes en ander fotografieplezier vindt. “Hé, is dat niet Marilyn Monroe?” vraag ik me een fractie van een seconde af bij het doorkruisen van de Olympusstand. De muziek, de kleding van haar mannelijk gevolg, een wandvullende zwartwitfoto van het New York van toen en de roze American classic car brengen het hoofd even van slag. Om daarna heel koel de handen aan de E-400 te zetten: het jongste, betaalbare spiegelreflexsysteem (DSLR) van Olympus. Terwijl de oudere E-300 en E-330 een opvallend geheel platte bovenzijde hadden, zie je op de E-400 de traditionele uitstulping voor flitser zoals op de oudere E-500.

Verbetering
Het toestel lijkt dan ook vooral daarvan een verbetering, met een 10-megapixelsensor tegenover acht op de andere drie toestellen. De fabrikant lanceerde er twee mooie objectieven (14 – 42 en 40 – 150 millimeter) bij, maar voorzichtig schuimbek ik alvast bij het prototype van de volgende generatie spiegelreflex van Olympus die vooralsnog als E-P1 door het leven gaat. Hij ziet er leuk uit, maar het is nog een plastic mal – over de kwaliteit van het uiteindelijke exemplaar valt niets te zeggen.

Black Beauty
Black beauty Dan de ‘black beauty’ van Panasonic, waarmee ik niet doel op de langharige, hooggelaarsde promotiemeid of die aantrekkelijke verkoper die duidelijk fitness tot zijn vaste agendapunten rekent. De Lumix DMC-L1, daar draait het om. Met het achterlaten van paspoort of identiteitskaart kan ik in een uur tijd proberen dit monster te temmen. Geen gemakkelijke opgave, want de vele knoppen – voor bijvoorbeeld sluitertijd – en legio menu-instellingen geven je heel veel om mee te stoeien. Evenals Olympus-DSLR’s past de L1 in het Four-Thirdsconcept, waarmee een aantal fabrikanten de standaard in de professionele fotografie willen herbepalen en de uitwisselbaarheid van onder meer objectieven tussen toestellen van verschillende merken wil bevorderen. Ik ben onder de indruk, al maakt de camera foto’s gedurende de test af en toe onscherp of te donker. Opkrikken van de iso-waarde heeft wat effect.

Zandkorrels
Sony brengt zijn nieuwe Alpha 100 DSLR massaal in stelling. Twee batterijen – een met telelens en een met een kitlens – richten hun vizier op een wand van zandkorrels, badhanddoeken en andere strandsnuisterijen. Een luchtig geklede, langs de wand positie innemende blondine en felle studiolenzen complementeren het geheel. Even denk ik de zee te horen, maar het geruis is toch echt het geroezemoes van opgewonde – veelal mannelijke – beursbezoekers. De telezoomlens op de Alpha 100 is opvallend grijs, de kleur die Canon al lang geleden aan zijn professionele objectievenlijn gaf. Copycat of niet, ik droom heerlijk weg met de schitterende kleuren en zeer scherpe foto’s van de Sony Alpha 100.

Dit is het eerste deel van een serie van vijf dagimpressies vanaf de Photokina die WINMAG je deze week voorschotelt op www.winmag.nl. Het aankomende magazine 5/2006 bevat uitgebreidere testen van besproken apparaten.