Op pad met de Canon EOS R5 Mark II:

Tekst en fotografie Karin de Bruin, ambassadeur DIGIFOTO Pro

Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO PRO 1.2025 

Sinds het uitkomen van de Canon EOS R5 gebruik ik deze camera bijna dagelijks. Ik geef workshops in het gebruik van lange sluitertijden en dat zijn ook de foto’s die ik zelf het liefste maak. Door toeval kwam ik er ooit achter dat ik wat hot pixels in mijn beelden had. Dit zijn rode/blauwe of groene felle puntjes in je beeld die zijn ontstaan door het warmer worden van de sensor. Door in het menu de ruisreductie voor lange sluitertijden aan te zetten, wordt dit probleem verholpen. Maar aangezien ik zelf het liefst tijdens zonsopkomst of zonsondergang fotografeer, vind ik het persoonlijk zonde om na het maken van een foto van bijvoorbeeld 1 minuut, nog 1 minuut te moeten wachten tot ik weer een foto kan maken. Als je de modus voor ruisreductie bij lange sluitertijden aanzet, is er immers een tweede belichting nodig in de camera om de ruis van een vast patroon die tijdens een lange sluitertijd is gegenereerd, in kaart te brengen. Oftewel: de camera maakt dan twee opnames – één normale, en één waarbij de sluiter automatisch gesloten wordt waardoor er geen licht meer komt bij de sensor en deze opname alleen een ruispatroon bevat – en legt die over elkaar heen om de hotpixels aan te pakken. Vaak is dan het mooiste moment net voorbij. Dus wat doe ik dan zelf altijd? naar PS, het beeld vergroten tot 500% en beetje bij beetje door het beeld scrollen en alle hot pixels verwijderen. Dit is na vijf jaar het enige ‘probleem’ dat ik met de EOS R5 heb ondervonden, maar wellicht werkt de ruisreductie bij een lange sluitertijd wel voor jou en kun je deze dus desgewenst inschakelen via het menu. Ik kan lezen en schrijven met de camera, bedien hem blindelings en hij laat me nooit in de steek. Hij is meer dan spatwaterproof en dat is voor mij reuze handig, want aan het water sta ik het liefst. Dus is het dan wel tijd voor een nieuwe camera? Misschien! Ik was in ieder geval erg benieuwd naar de nieuwe versie, de EOS R5 Mark II.   

Door een flinke griep had ik maar een aantal dagen om de producten te testen. Veel te kort om alle mogelijkheden uitgebreid uit te proberen. Maar ik heb ook weer enorm veel geluk, in zes dagen tijd heb ik een aantal heel mooie momenten weten te benutten. Mooie zonsopkomsten en ondergangen. Het liefste zie ik kleur en dat heb ik voldoende gehad! 

Objectief RF 24-105 mm | Sluitertijd 225 sec | Diafragma f/16 | ISO 50

Objectief RF 24-105 | Sluitertijd 30 sec | Diafragma f/16 | ISO 50

Canon EOS R5 Mark II

De Mark I en Mark II lijken qua uiterlijk vrijwel identiek. De enige zichtbare veranderingen zijn dat de aan/uit-knop naar rechts is verplaatst en de schakelaar voor foto- en filmmodus zich nu aan de linkerkant bevindt. Het eerste wat ik deed, was het menu openen en de instellingen aanpassen naar mijn voorkeuren. Maar daar liep ik meteen tegen een probleem aan. Omdat het een leencamera was, vermoed ik dat de vorige gebruiker een instelling had gewijzigd, waardoor de sluitertijd slechts in stappen van 1/10 kon worden aangepast en bovendien beperkt was tot maximaal 1/50. Hierdoor kon ik geen echte lange sluitertijdopnamen maken. In het menu had ik alles correct ingesteld, inclusief de stapgrootte op 1/3, maar de camera bleek complexer dan verwacht. 

Veel reviews wijzen erop dat het aanpassen van een menuoptie soms onbedoeld invloed kan hebben op andere instellingen. Niet ideaal voor iemand die niet technisch onderlegd is. Technisch of niet, de oplossing was duidelijk: de camera resetten naar de fabrieksinstellingen en opnieuw beginnen. Dit keer stelde ik alles weer naar mijn voorkeur in, maar controleerde zorgvuldig of alle instellingen daadwerkelijk functioneerden zoals ik wilde. 

Er zitten veel indrukwekkende functies in het menu, maar de meeste nieuwe features – zoals verbeteringen voor video-opnames, snelle fotografie en gezichtsherkenning – zal ik weinig gebruiken. Mijn onderwerpen bevinden zich meestal in het water, bewegen niet en zijn eenvoudig te herkennen. Omdat ik vanaf het scherm werk, heb ik ook de geavanceerde oog-AF functie niet nodig. Helaas had ik door tijdgebrek geen mogelijkheid om deze innovaties uitgebreid te testen. Anders was ik graag op zoek gegaan naar snel voorbijvliegende vogels om te zien of ik ze met 30 fps scherp in beeld kon krijgen. Ook had ik graag geprobeerd om enkele personen in mijn menu te ‘markeren’ en gekeken of de autofocus ze er daadwerkelijk uitpikt in een ruimte vol mensen. Wat moet dit een fantastische functie zijn voor bruidsfotografen!  

Kortom, ik twijfelde. Heb ik deze camera echt nodig? Het is een flinke investering voor een model dat grotendeels hetzelfde biedt als mijn huidige camera. Maar aan de andere kant: minimaal vijf jaar dagelijks plezier, geen last meer van hot pixels (met de belofte dat dit dankzij de verbeterde sensor minder snel voorkomt) en een reis naar Afrika in het vooruitzicht. En wie weet, misschien raak ik de landschappen op den duur zat en stap ik toch over op sport-, vogel- of bruidsfotografie. Want eerlijk is eerlijk, al die technische snufjes op deze camera wekken wel mijn nieuwsgierigheid. 

'Eerlijk is eerlijk al die technische snufjes op deze camera maken me wel heel nieuwsgierig'

Objectief RF 10-20mm | Sluitertijd 0,8 sec | Diafragma f/16 | ISO 50

Objectief RF 10-20mm | Sluitertijd 0,5 sec | Diafragma f/14 | ISO 50

Canon RF 10-20 f4  

Ik hou van enorme weidse landschappen, en ik kruip graag dicht op mijn onderwerp. Ik werk vaker met een objectief van 10 mm, maar de Canon lens biedt een bereik van 10-20 mm en is volledig autofocus. Dat moet zoveel fijner werken. De lens is licht, compact en past moeiteloos in elke tas. Voor mij had het zelfs een prime lens mogen zijn, want ik merk dat ik nauwelijks behoefte heb om in te zoomen naar 20 mm. Voor astrofotografie is deze lens minder geschikt vanwege het maximale diafragma van f/4, maar dat stoort me niet. Buiten avondfotografie houd ik me toch nauwelijks bezig met fotograferen in het donker. Ik zette meerdere wekkers en ging vroeg op pad, naar het strand – mijn favoriete plek dichtbij huis – en naar een paar steigers in de buurt. Razendsnel maakte ik mijn beelden. Filters voor de 10-20mm-lens had ik niet. Door de bolling aan de voorkant kon ik mijn huidige filtersysteem niet gebruiken. Er was een optie om een filterhouder aan de achterzijde van de lens te plaatsen, maar die had ik niet en ik vond het zonde om er een aan te schaffen alleen voor deze lens. 

Gelukkig bood de R5 Mark II de mogelijkheid om ISO 50 te gebruiken, wat me een volledige stop extra gaf. Door het diafragma te knijpen naar f/16 leverde ik aan die kant ook een stop in. Bij f/16 was er wel wat diffractie zichtbaar, maar dat was niet in al mijn foto’s een probleem. Daarom zorgde ik ervoor dat ik vroeg op locatie was, wanneer het nog net donker genoeg was om met iets langere sluitertijden te werken. 

Ik merkte dat ik mijn onderwerpen extreem dichtbij kon benaderen, soms zelfs zo dicht dat de bolling van de lens mijn onderwerp raakte. Omdat ik zo dicht op mijn onderwerp zat, stackte ik mijn foto’s. Daarbij kon ik ook op de randen van het beeld focussen – en dat alles volledig automatisch. Met de 10-20mm-lens moest ik goed op mijn compositie letten. Een sterke voorgrond was essentieel, want zomaar een landschap vastleggen resulteerde al snel in veel loze ruimte. Maar wanneer ik dicht op mijn onderwerp kroop, binnen fotografeerde of de stad in ging met zijn hoge gebouwen, bood deze ultra-groothoeklens enorm veel mogelijkheden. Daarnaast moest ik rekening houden met ruimte in mijn compositie. De lens had enige focus breathing, waardoor er beeld verloren ging bij het samenvoegen van de gestackte foto’s. 

Objectief RF 10-20mm | Sluitertijd 1 sec | Diafragma f/13 | ISO 50

 

'Kwaliteit mag dus iets wegen'

Toen ik enige afstand tot mijn onderwerp hield, was het beeld bij f/11 in één keer scherp. Ik haalde de camera van het statief en probeerde dit uit in de duinen. Een spriet helmgras kon niet scherper zijn. Het snelle werken zat me echter een beetje in de weg. Ik had beter moeten opletten. Meerdere keren stond een statiefpoot in beeld – 10mm was immers extreem wijd. Daarnaast had ik op de meeste momenten last van flinke wind. Omdat ik mijn onderwerp zo dicht kon benaderen, kwamen er snel spetters op de lens. Ik had meer tijd moeten nemen om de lens tussendoor schoon te maken. Even een doekje erover was niet genoeg; als er ergens nog een druppel op de rand van de bolling zat, ontstonden enorme vlekken waar zelfs Photoshop geen raad mee wist. Het was goed mogelijk dat ik hier en daar een vlekje over het hoofd had gezien, maar door het vele turen zag ik het uiteindelijk niet meer. 

Objectief RF 24-105 | Sluitertijd 60 sec | Diafragma f/16 | ISO 50

Canon RF 24-105 f2.8  

Zelf ben ik in het bezit van de RF 24-105 f4, en ik moet eerlijk bekennen dat ik niet geheel tevreden over deze lens ben. Het bereik vind ik heel prettig maar als ik echt voor kwaliteit zou gaan, kies ik liever voor een andere lens. Daarom was ik erg benieuwd naar deze f/2.8-versie. Toen ik hem uit de doos haalde, schrok ik van het formaat. Hij was groot – bijna net zo lang en zwaar als de RF 100-500mm. En dat is een bakbeest die ik niet altijd zomaar meeneem. Kwaliteit mag dus iets wegen. Net als mijn telezoom had dit objectief een gondel, waardoor niet de camera maar de lens op het statief geplaatst werd. Met een knopje kon ik eenvoudig wisselen tussen landscape- en portraitstand, waardoor een L-bracket overbodig was. Wat mij betreft zou elke lens dit moeten hebben, dat zou een hoop gedoe schelen. Ook deze lens lag prettig in de hand en bediende makkelijk. De foto's waren haarscherp en in combinatie met de R5 Mark II vormde dit echt een droomduo. Mijn filters pasten bovendien op deze lens, waardoor ik voldoende testfoto’s met lange sluitertijden kon maken. 

Conclusie 

Ik heb drie prachtige producten van Canon getest waarmee ik graag vaker zou willen werken. Na de testdagen bleef de vraag hangen: heb ik echt een nieuwe camera nodig? En als ik ervoor zou gaan, werd het dan de R5 Mark II? Toch weet ik stiekem het antwoord al. De producten die ik mocht testen zijn flink geprijsd, maar absoluut de investering waard. Ze staan dan ook direct op mijn wensenlijstje

Wil je meer zien van onze ambassadeur Karin de Bruin? 

kijk op createdbykarindebruin.nl  

of volg haar op Instagram  

via @karin.debruin voor meer inspirerende landschapsfoto’s en updates!