Nan Goldin – Poste Restante (verlengd)

Indringende slideshows met muziek tonen het bewogen leven van de Amerikaanse fotografe Nan Goldin en haar vrienden. Goldin brak in de jaren ’80 door met haar boek The Ballad of Sexual Dependency, een ode aan haar zus die op 18-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Voordat het boek verscheen presenteerde Goldin haar werk aan het publiek van het New Yorkse clubcircuit in de vorm van live diavoorstellingen met muziek, waarbij zijzelf plaatjes draaide. De combinatie van beeld en muziek maakt The Ballad tot een echte ballade en een uniek meesterwerk in de geschiedenis van de fotografie.

Intimiteit

Kenmerkend voor haar werk is de intimiteit en kwetsbaarheid. Goldin fotografeerde altijd met een kleinbeeldcamera bij bestaand licht, haar foto’s zijn vaak onscherp en bewogen. De ‘snapshotstijl’ draagt bij aan het gevoel van authenticiteit en heeft wereldwijd grote invloed gehad op een hele generatie jongere fotografen, die de pretentieloze stijl als een bevrijding ervoer. Nog steeds blijft Goldin haar leven op deze indringende wijze delen met de wereld. Ondanks grote solotentoonstellingen in het buitenland, is in Nederland haar werk echter lange tijd niet te zien geweest. Nu na ruim 13 jaar weer aandacht voor Goldin in een tentoonstelling die de eerste is die haar slideshows en muziek bij elkaar brengt.

The Hug, NYC,1980
Foto: Nan Goldin

Snapshots als kunst

Goldin was een pionier in zoveel: ze bracht de snapshot in het domein van de kunsten; ze smeedde op persoonlijke wijze beeld en muziek tot één geheel; ze speelde met privaat en publiek; ze toonde onverbloemd naakt, seks, drugsgebruik en de ‘nieuwe’ ziekte AIDS. Haar beeldtaal is zo invloedrijk geweest dat de beelden een ‘Aha-Erlebnis’ oproepen, maar Goldin’s werk blijft onherroepelijk indringend en inspirerend, zeker versterkt door de combinatie met de muziek.

Presentatievorm

De tentoonstelling concentreert zich op een unieke en voor haar werk zeer karakteristieke
presentatievorm: de slideshow. Hierin wordt het kijken naar foto’s gecombineerd met het luisteren naar muziek. Je hoort nummers van Thelonious Monk, Screamin Jay Hawkins (I Put a Spell on You), James Brown (It’s a Man’s World) en Björk, maar ook nummers uit Kurt Weils Dreigroschenoper en Giacomo Bellini’s opera Norma. De museumzaal van het Fotomuseum wordt omgebouwd tot vier aparte filmzalen. Intiem van sfeer ondanks de metersgrote schermen met formaten tussen de 3 tot 6 meter.

Joana's rug in de deuropening, Chateauneuf de Gadagne, Avignon 2000
Foto: Nan Goldin

Post Restante

Met de titel Poste Restante eert Nan Goldin een van haar grote inspiratiebronnen, de bekende Zweedse fotograaf Christer Strömholm die ooit een fotoboek met die titel publiceerde.
De tentoonstelling bestaat uit vier slideshows en acht zogenaamde grids: grote panelen met een collage van foto’s. Te zien zijn de volgende vier slideshows:

• The Ballad of Sexual Dependency (1978-1986, samengesteld tussen 1981 en 1996)
• All by Myself (1986-1996, samengesteld 1992-1996)
• The Other Side (1972-1992, samengesteld 1994)
• Heartbeat (2000-2001, samengesteld 2001)

Samenstelling

De tentoonstelling is samengesteld door Markus Jans en Felix Hoffmann van C/O Berlin, een jong dynamisch urban podium voor fotografie dat is gehuisvest in het voormalige keizerlijke postkantoor in Berlijn Mitte. De tentoonstelling komt tot stand in samenwerking met Nan Goldin en Nan Goldin Studio, New York.

Goldin in het kort

Goldin (1953) begon op haar achttiende te fotograferen om grip op haar eigen leven te krijgen. Haar onderwerpen waren en zijn de mensen om haar heen, familie en vrienden. In de jaren negentig maakte ze verscheidene slideshows en boeken, waaronder The Other Side (1992), Vakat (1993) en I’ll be your Mirror (1995), Couples and Loneliness (1998) en The Devils Playground (2003). Werk van Nan Goldin is opgenomen in grote musea over de hele wereld, zoals het Museum of Modern Art in New York en Centre Georges Pompidou in Parijs. November 2010 wordt de oplevering van een nieuw werk voor het Louvre in Parijs verwacht. Haar tentoonstelling in 1997 in het Stedelijk Museum Amsterdam vormt een van de meest succesvolle exposities van het Stedelijk ooit en is tevens haar laatste solo in Nederland. Werk van Goldin is eveneens te zien geweest in het Nederlands Foto Instituut. In 2007 won zij de prestigieuze Hasselblad Award. Goldin woont in New York en Parijs.