Mijn slippertje

30 november, 2007 - 00:00

Door: Redactie DIGIFOTO Pro

Ik was de koning te rijk. Ik had een kanjer van een opdracht gekregen en was op weg die te verzilveren. Modellen uitgezocht, locatie gevonden en alles wat daarom heen draait geregeld. Ik had zelfs de art director ingelicht, maar die kon gelukkig niet op de shoot komen.

Jan Buitelaar

Bovendien was het een mooie dag. Eigenlijk kon het niet meer stuk. Ik mocht voor één van de grotere melkfabrikanten de foto’s aanleveren voor een babyvoedingcampagne. Niet veel artistieke vrijheid - moest met storyboards werken - maar een goed belegde boterham is lekker.
De modellen waren op tijd en het licht was perfect, de camera en laptop met opgeladen accu’s stonden klaar om aan de slag te gaan. Ja, IK was er klaar voor!

Het duurde even voor de modellen in de stemming waren, maar storyboard na storyboard werd vastgelegd, op de laptop gecheckt en goed bevonden. Nog even en we konden naar huis.
Plotseling klinkt The Sound of Music; (die heeft mijn dochter erop gezet, helaas krijg ik die er niet meer af) mijn 06 gaat af. Het is de art director – een botte beer - en hij wil de prenten zien die ik genomen had. Okay, de kleine jpeg’s draadloos verzonden naar Amsterdam. Net de laatste prent vastgelegd als Julie Andrews weer gaat zingen. Ik neem op en vol verbazing hoor ik dat mijn foto’s 'bagger' waren en 'waarom had ik de nieuwe story boards niet gevolgd?'. Nieuwe storyboards? Mijn e-mail gecheckt en helaas had hij gelijk: hij had ze keurig naar mijn ‘Junk’-folder gezonden.

"Omdat vaders in de kraamtijd de boodschappen doen,
moest de verpakking meer sex-appeal hebben"

Samenvattend, er moest minder achtergrond en meer model op de foto’s. Omdat vaders in de kraamtijd de boodschappen doen moest de verpakking meer sex-appeal hebben. Meer model? Meer vrouwelijke huid en rondingen, selectieve scherpte en mooie bokehs: ze moesten 'aaibaar' worden.

De klant is altijd koning. Het licht was nog goed, de modellen gewillig, dus ben opnieuw begonnen. Meer telezoom, diafragma wijd open en dichter op het model. De eerste drie storyboards opnieuw geschoten en naar Amsterdam geseind. Ze werden wonder boven wonder 'goed' bevonden.

Ik weet niet waarom, maar plots, alsof door een wesp gestoken, springt één model op me af. Ik schrik me wezenloos. Ik zie er best goed uit, maar ik ben nog nooit door een model besprongen en deze primeur wilde ik graag aan mij voorbij laten gaan. Ik doe een stap terug en ik weet niet waarom, maar ik kom op mijn rug in het gras terecht. De gehuurde mega megapixel achterwand komt los van de body en belandt in de sloot, dag dag rijk belegde boterham.

Maar het enige wat ik zag was de welgevormde prijswinnende uier van koe Bertha.

Jan Buitelaar,
Fotograaf