Marlonneke Willemsen presenteert eerste groeiweken van dieren in fotoboek
Langlopend project
Marlonneke Willemsen begon haar langlopend project in 2014 met het fotograferen van Kerry Blue Terrier pups, gevolgd door Britse langhaar kittens. Naast zoogdieren breidde ze haar series de afgelopen jaren gestaag uit met beeld van amfibieën, insecten, vogels, vissen, reptielen en weekdieren. Ook exposeerde ze een gedeelte van haar werk in 2018 in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam. Doordat haar commerciële werkzaamheden bijna volledig wegvielen tijdens de eerste lockdown, gaf dit haar de mogelijkheid om zich fulltime te richten op het Groeien-project.
Technische kennis
Naast het vele netwerken met fokkers en kwekers en zich in te lezen in de dieren, was de technische kennis om deze foto’s te kunnen maken ook tijdrovend. 'In het begin heb ik veel moeten experimenteren, maar inmiddels weet ik precies welke setting mijn Canon camera nodig heeft om een bepaald resultaat te krijgen. In een klein half uurtje kan ik mijn mobiele studio opzetten en afbreken', vertelt Willemsen. 'Daarnaast was het vooral bij het fotograferen van vissen een uitdaging om de studio inclusief witte achtergrond in het klein onder water na te bouwen.'
Dierenwelzijn
Als dierenliefhebber houdt Willemsen het welzijn van de ‘fotomodellen’ goed in de gaten. Voordat ze fotografeert overlegt ze eerst met eigenaren. Daarnaast informeert ze bij de wet Natuurbescherming welke soorten ze wel en niet mag fotograferen. En door goede voorbereiding kan ze snel schakelen, want de dieren staan niet langer dan vijf minuten voor de lens. 'Zoogdieren zijn erg afhankelijk van hun moeder. Ik wil geen stress veroorzaken en daarom raak ik ook zo min mogelijk zelf de dieren aan. Alles gebeurt op hun voorwaarden en ik pas me daarop aan. Voor insecten en amfibieën gebruik ik bijvoorbeeld een speciaal takje of penseeltje. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat diertjes door mij gewond raken of doodgaan omdat ik zo nodig een foto moet maken.'
Aangepaste interval
Overigens is het niet mogelijk om van alle soorten met een interval van één week te fotograferen. Het ene dier groeit sneller of langzamer dan het andere dier. Ook daar moe(s)t Willemsen rekening mee houden. De interval past ze daarop aan. Een andere uitzondering vormen dieren die een metamorfose doormaken, zoals kikkers en vlinders. 'Bij de metamorfoses is van te voren niet precies te voorspellen hoe lang deze gaan duren. Om het hele proces zo goed mogelijk in beeld te brengen maak ik meerdere series, zodat ik zeker wet dat ik de foto’s heb met de juiste interval.'Vervolg
In de toekomst hoopt Marlonneke Willemsen nieuwe dierenseries te kunnen maken en meer te kunnen samenwerken met natuurorganisaties. 'Ik zou graag een Nederlandse salamander, een kameleon, een ooienvaar en een aantal roofvogels willen fotograferen. En misschien wilde dieren vanuit de dierentuin. Dit is een doorlopend project, want dieren zijn altijd fascinerend. Hoe groot of klein ze ook zijn. Voor dit project realiseerde ik me nooit echt hoe complex en divers dieren zijn. Ik hoop dat iedereen die deze foto’s ziet hetzelfde gevoel krijgt en zich ook beseft dat we voor ze moeten opkomen.'