Fotonerds

Nog geen maand geleden had ik vrienden op bezoek. Ik vertelde hen over fotografie als passie, maar nu heeft iedereen een camera. Op pad door de straten van de stad, over weilanden en langs kunstmatige heuvels, in de kroeg en in de buitenlucht. Alles dat losloopt en vaststaat wordt vastgelegd. Pief, een kingsize-plastieke kip die de wacht houdt bij een winkel. Poef, het vergezicht vanaf de brug. Klik, het vergezicht vanaf de brug met de kingsize plastieke kip van de lokale poelier in de rechterhoek. Pauw, de wapperende haren van een blondine. Knal, het boze gezicht van haar vriend.

Tientallen locaties worden op geheel eigen wijze gevangen. In het drievoudig kwadraat, want we schieten er immers allemaal flink op los nu ook de geheugenkaartjes geen drol kosten. De een duikt op zijn buik, de ander hangt aan een lantaarnpaal, een derde kruipt op zijn knieën, de ander wandelt door met de vinger op de ontspannerknop. Zo digibijbelen we in het openbaar als een groep losgeslagen fotomonniken. De camera houden we eerbiedig voor ons, in het lcd zien we het licht.

"Wat een stelletje fotonerds zijn we toch", zegt een van mijn vrienden. Ik kijk hem verschrikt aan.