FotoFestival Naarden: Janus van den Eijnden

'Dit is geen serie die je boven je bed hangt', maakt Janus duidelijk. We spreken hem aan terwijl hij de laatste hand legt aan het ophangen van zijn werk. 'Toch ging het mij niet om zoveel mogelijk bloed en kleerscheuren.' De beelden die hij aan de muur hangt tonen woeste mannen die na de wedstrijd bijkomen in de kleedkamer. Want op dat moment, als het gevecht over is, komen de ware emoties naar voren.

Kleedkamers

Naar die emoties ging Janus twee jaar lang op zoek. 'Het ging mij niet om het gevecht zelf, maar om wat er daarna met de boksers gebeurt. Het verdriet na een verlies, de gelukkige uitputting van een winnaar, dát wilde ik vastleggen.' Janus deed dat door direct na de wedstrijd de kleedkamer in te komen en de boksers tegen een wit achtervlak te zetten - vaak grote vellen papier die hij zelf meebracht. 'Ik wilde de vechters los maken van het spektakel zodat de aandacht op hun uitdrukking en emotie ligt.' Dat is gelukt, de emoties die de inspanning van wedstrijd naarboven haalt, spat van de krachtige koppen af.

Ultieme beheersing

Janus vertelt dat hij op het onderwerp kwam toen hij voor een commerciële klus een bokswedstrijd moest fotograferen. Hij raakte gefascineerd door de sporters; de controle en ultieme beheersing waarmee ze zich door de ring bewegen. 'Ik wilde laten zien dat het niet allemaal om agressie draait. Dat is het beeld dat nu in de media geschapen wordt en waar burgemeesters zich zorgen om maken, maar dat is niet het volledige beeld', vertelt Janus.