Ezra Böhm reist mee met enige echte Tres Hombres

17 juni, 2025 - 12:00

Door: Redactie DIGIFOTO Pro

Fotograaf Ezra Böhm (2000) legde drie jaar lang de meest unieke en authentieke ambachten van Nederland vast en bundelde zijn beelden in een adembenemend boek. In deze nieuwe rubriek neemt hij ons mee achter de schermen en deelt hij de fascinerende verhalen van de ambachtslieden die hij ontmoette. In dit eerste deel vertelt hij het verhaal van zijn laatste project waarvoor hij 21 dagen meereisde met de zeilende handelsvaarders van Den Helder naar Spanje, op zoek naar de ziel van hun ambacht.

Tekst en Fotografie Ezra Böhm, Ambassadeur DIGIFOTO Pro

De weg aan boord

Na een belletje van mijn vormgever dat het boek nog één hoofdstuk nodig had om tot de gewenste 200+ pagina’s te komen, was ik op zoek naar een ambacht dat anders was dan alle andere. Één die indrukwekkender is dan men ooit van de huidige Nederlandse werkcultuur zou verwachten. Toen ik voor het eerst de imposante tweemaster de ‘Tres Hombres’ zag, wist ik het zeker, ik moet met hun mee!

De Tres Hombres is het enige motorloze vrachtschip ter wereld en zeilt vanuit Den Helder binnen Europa en naar Zuid-, Midden- en Noord-Amerika om te handelen in duurzame, biologische en ambachtelijk geproduceerde goederen zoals chocolade, wijn, olijfolie en hun eigen rum.

Martin Garrltein | Camera Canon EOS R | Objectief Canon RF 28-70mm F2L USM | diagram f/6.3 | sluitertijd 1/100

Ik bel het bedrijf Fair Transport en vertel over mijn boekproject. Ze zijn gelijk enthousiast en hebben toevallig nog een plekje over aan boord. Het schip is op dit moment op weg terug naar Den Helder vanuit Kopenhagen. Helemaal perfect, zou je denken… Maar aangezien de deadline van mijn boek er al snel aankomt en het geheel over vijf weken bij de drukker moet liggen, is de vraag maar of het gaat lukken. Sabine vertelde me namelijk dat het moeilijk is om te zeggen wanneer het schip precies aankomt in Den Helder, omdat het puur van de wind afhankelijk is. 'Dit kan drie dagen duren, maar ook een maand,' zegt ze. Zoals vaak in het leven van een fotograaf, is de situatie onzeker. Ik weet niet of en wanneer ik vertrek, wanneer ik terugkom, wie er aan boord zullen zijn – zelfs of de twee propellers voldoende stroom genereren om mijn apparatuur op te laden.

Van romantiek naar realiteit

Na een korte kennismaking met de bemanning breng ik mijn spullen naar het schip. Voor het eerst mag ik de Tres Hombres betreden. In de verte torent de 23 meter hoge mast al boven de huizen uit—een schip dat zo uit Pirates of the Caribbean zou kunnen komen. Met haar negentien zeilen en prachtig handgesneden houtwerk straalt ze een tijdloze grandeur uit. Andreas ziet mijn bewondering en glimlacht. ‘Alles is handwerk,’ vertelt hij trots. ‘Zelfs de mast komt van een houtzaagmolen.’ Hij begint vol passie te praten over het ontstaan van de Tres Hombres. 'Zo’n 20 jaar geleden zeilde ik met twee vrienden mee op de Bark Europa, onder leiding van de wereldberoemde kapitein Klaas Gaastra. Hij gaf ons drieën de bijnaam ‘Tres Hombres’.

Tijdens deze reis is het idee ontstaan om de wereld te laten zien dat de handelsvaart ook duurzaam kan, gewoon volledig op zeil. Dit is namelijk de meest vervuilende industrie op het moment. Het is niet te bevatten hoeveel er tussen landen wordt verkocht en verhandeld. 90% van alle handel gaat over zee. De wereld is natuurlijk enorm geglobaliseerd en alles moet sneller en goedkoper. Daarom verklaarde iedereen ons voor gek, maar alleen met dit soort ideeën kan je iets in beweging brengen, vonden wij. We hadden alleen geen geld om zelf zoiets groots te bewerkstelligen en besloten, geïnspireerd door de V.O.C., mensen te laten inkopen in het project en de winst van het bedrijf te delen met de aandeelhouders.

We kregen beetje bij beetje steeds meer aanhang en hulp. In 2007 was het zo ver; we kochten een Duits oorlogsschip uit de sloop en bouwden deze om tot motorloze tweemaster. Natuurlijk werd de naam van het schip Tres Hombres. Vanaf toen zijn we naar verschillende plekken op de wereld gaan zeilen om te kijken of er wat te halen viel en nu hebben we een prachtig netwerk van biologische producten en zelfs onze eigen rum en chocola. Maar het belangrijkste is, dat we écht iets hebben losgemaakt in de scheepvaartwereld. Men ziet dat het ook anders kan en er komt steeds meer bewustwording over waarom we bepaalde keuzes maken. We hebben onze toekomst in eigen handen.’

Na dit mooie verhaal voel ik me vereerd om mee te mogen zeilen op deze reis. Ik besluit een kijkje te nemen in het onderdek, waar ik geconfronteerd wordt met het echte zeemansleven. In een krappe gang, waar de stank van ongewassen mensen en oude rum mij bijna doet nekken, zie ik links en rechts de kleine kajuiten met klamme bedden waar ik de komende weken zal verblijven. Er is geen douche aan boord, alleen een krappe wc en een kombuis van twee bij drie meter waar wordt gekookt en gegeten. Voor de rest zal het leven zich bevinden op het dek, in de mast en achter het roer. Het is even slikken maar tegelijkertijd ook supergaaf. Ik wilde toch een stap terug in de tijd en een authentieke ervaring? Dat is gelukt!

Camera Canon EOS R5 | Objectief Canon RF 28-70mm F2L USM | Diagram f/6.3 | Sluitertijd 1/160 | ISO 200

Trossen los

Na de volgende ochtend een snelle cursus gehad te hebben, worden we de haven uitgesleept en is de reis begonnen. De harde wind en hoge golven zorgen ervoor dat we meteen aan de bak moeten. De euforie maakt snel plaats voor misselijkheid bij veel van de bemanningen. De eerste maaltijden gaan er al snel uit. De continue wisselende shifts, van overdag om de zes uur en 's nachts om de vier uur, gecombineerd met het bewegende schip en de regen maakt het zwaar. Af en toe schiet de gedachte door mijn hoofd: 'Waar ben ik aan begonnen.'

Het leven op een schip is totaal afhankelijk van het weer. Als het goed weer is, voelt het als vakantie, als het regent voel je de harde realiteit. Het is dan wel juli maar op zee is het merendeels koud. Twee broeken over elkaar met een regenbroek hier overheen, twee thermoshirts, een trui en een regenjas. Een dikke muts en regenlaarzen. Dat is 90 procent van de tijd mijn outfit. De zonsop- en -ondergangen zijn mijn kansen om te fotograferen. Omdat mijn beelden gepaard gaan met enscenering, externe verlichting en dus veel gedoe, kies ik mijn momenten goed uit. Op zo’n goed moment pak ik de apparatuur uit de opslagruimte en zet ik alles op. Soms is het niks en kan alles weer ingepakt. Het is moeilijk om telkens te switchen van rol. De omstandigheden zijn krap, winderig en vaak nat en koud. Maar als het lukt heb ik goud in handen, dat weet ik al te goed.

Camera Canon EOS R5 | Objectief Canon RF 15-35mm F2.8L IS USM | Diagram f/8.0 | Sluitertijd 1/320 | ISO 200

Alleen maar hoogtepunten

Terwijl ik het ambacht van het zeilen steeds meer in de vingers krijg en het team hechter wordt, rijgen de mooie momenten zich aaneen. Het begint met het moment dat de kapitein mij vraagt om het roer over te nemen. Een magisch gevoel om dit schip nu aan mijn hand te hebben. Ik kijk over de horizon naar tegemoetkomend verkeer, voel de wind en observeer de zeilen. Dan waag ik me aan de beklimming van de 23 meter hoge mast. Gezekerd, maar toch gespannen, beklim ik de 10 cm brede ladder en kom ik al slingerend door de hoge golven aan op 23 meter, waar ik op de bovenste ra ga zitten. Een weergaloos eindeloos uitzicht om nooit te vergeten.

Na bijna twee weken onderweg te zijn, betreden we de golf van Biskaje die berucht staat om zijn grote stormen. Afgezien van één hevige nachtstorm kregen we vooral veel gezelschap uit de zee. Kilometers lang dansen groepen dolfijnen rond de tip van het schip en af en toe laten walvissen zich zien met een hoge waterspuit. Ik besluit het schouwspel te bekijken vanaf de punt van de boegspriet waar je via kabels heen kan klimmen. Daar hang ik dan, hevig deinzend onder de boegspriet van de tres hombres, oog in oog met de houtgesneden dame. Juichend van blijdschap maak ik de foto en blijf ik nog een tijd hangen om te genieten.

De les van ‘terug naar de basis’

Aan het eind van de Biskaje ligt Getaria. Al meer dan twee weken onderweg en op een halve dag zeilen stopt plotseling de wind. Bijna drie dagen lang liggen we stil. Als handelaar natuurlijk niet ideaal. 'Dit hoort er nou eenmaal bij. Het laat je één worden met het weer, waardoor je het zeilen moet leren in zijn puurste vorm', zegt Andreas. 'Ieder ander had in onze reis al meerdere malen de motor aangezet, maar wij gebruiken weer kennis, handelingen en manoeuvres die al eeuwen lang niet meer zijn gebruikt en ervaren echt weer hoe het ambacht in elkaar zit.'

Zijn woorden raken mij. De visie van deze gepassioneerde scheepslui om de wereld duurzamer te maken, met gevoel voor mooie producten, eerlijke kansen, cultuurhistorische waarde, esthetiek en een flinke dosis avontuur zorgt ervoor dat de Tres Hombres terecht wereldberoemd is. Eenmaal in Getaria aangekomen, wordt de geroemde wijn uit de regio ingeladen. Daarna worden de bemanningsleden die traditioneel afstappen uitgezwaaid met de hoorn.

Na 21 dagen op zee is het bijna onwerkelijk om binnen enkele uren vliegen weer in Nederland te zijn – een contrast dat de inzichten van de reis alleen maar versterkt. De traditionele ambachten, zoals die van de mannen van de Tres Hombres, houden ons een spiegel voor over hoe we onze maatschappij hebben ingericht en welke keuzes we kunnen maken op weg naar een duurzamere toekomst.

Benieuwd naar de technische kant van dit verhaal? Check het hier!

Wie is Ezra Böhm?

Ezra Böhm is een kunst- en reclamefotograaf met een passie voor visuele storytelling. Opgegroeid in Utrecht en opgeleid aan de Fotovakschool in Amsterdam, heeft hij zich ontwikkeld tot een veelzijdig fotograaf die zowel eigen werk creëert als opdrachten uitvoert binnen de culturele sector. Naast zijn fotografie, deelt hij zijn kennis door middel van workshops en cursussen over fotografie, flitstechnieken en beeldbewerking. Daarnaast organiseert hij groepscursussen bij enkele ambachten uit zijn boek Forgotten Heroes. Benieuwd naar zijn werk en workshops? Neem een kijkje op ezrabohm.com en volg hem op Instagram via: @ezrabohm_official.

Deel 2 van de rubriek is nu te lezen in DIGIFOTO Pro 2.2025 en gaat over de reuzen van Schiedam: traditionele molens en het jeneverambacht. Koop hem nu in de winkel of lees hem digitaal!