Digitale charlatans

Wordt dit dan een analoge klaagzang op de digitale fotografen? Welnee, ik schiet zelf – naast af en toe analoog – het merendeel digitaal en ik bedien mij van de beste camera’s op dit terrein.

Maar ik heb het idee dat het uiteindelijk dan toch aan het doorslaan is naar een foute kant. Steeds vaker zie ik op fotosites namelijk fotografen die een workshop aanbieden. Dagje door de vennen struinen bij Oisterwijk samen met fotograaf Kees Lootviool, koffie en lunch bij het plaatselijke pannenkoekenhuis en aan het einde van de dag gezamenlijk de gemaakte foto’s bespreken.

Het af te leggen parcours is ongeveer zes kilometer. Behalve het feit dat het veel weg heeft van een uitje van de plaatselijke bejaardensoos en de cursusnemers van geluk mogen spreken dat de workshop niet een combi is van fotografie in de natuur en kantklossen in de buitenlucht, zijn dit soort workshops de nekslag voor de beginnende amateur-fotograaf. Na een dergelijke workshop van zo’n ongeïnspireerde wandelaar met camera, heb je dus écht niks opgestoken. Je wandelt je een ongeluk en schiet een stuk of twintig onbruikbare platen van de afzichtelijkste soort.

De argeloze beginner in de fotografie denkt zich in te schrijven voor een cursus/workshop waar hij iets van opsteekt. Dat is immers het minste dat je mag verwachten wanneer je aan zoiets deelneemt. Deze argeloze beginner kan uiteraard nog niet langer kijken dan zijn neus nu eenmaal lang is en vindt de foto’s van de cursusgever die bij de wervende advertentie staan afgebeeld, er wel goed uitzien.

Maar wie even de moeite neemt om het werk van deze cursusgevers écht kritisch te bekijken, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat men hier in 85% van de gevallen met regelrechte amateuristische kiekjesmakers te maken heeft, gasten die gewoonweg niet kunnen fotograferen. En het erge is dat deze cursusgevers zelf denken dat ze het wél kunnen.