De naakte televisiediva,

Ik werd dus gebeld door een persoonlijke medewerker van een BN-er. Ik had de BN-er in kwestie al eens eerder gefotografeerd en die sessie leverde volgens mij toen prachtige portretten van deze vrouw op. Tenminste dat vond ik. Mooie, donkere portretten van een ooit mooie vrouw wier gelaat thans door de tijd werd getekend. Mooie diepe kloven tooide dit gelaat en ik had er vol het licht op gezet en geschoten op f 11. Ik ben een liefhebber van veel onscherpte en portretteer dikwijls op f 1.4, maar deze tekenen der aanstormende ouderdom waren zo fraai aanwezig dat ik die keer graag een uitzondering maakte. Moet je dus nooit doen bij een ijdele televisievrouw op haar retour! Nadat ik previews van de beelden had gemaild aan haar, kreeg ik via een medewerkster te verstaan dat de foto's te expliciet waren.

Ik begreep er niks van destijds. Want na de sessie had ik echt een fantastisch gesprek met deze vrouw gevoerd over werkelijk van alles en nog wat. Ik voelde mij toen zo vertrouwd bij haar, dat ik haar zelfs vertelde dat ik voor allerlei andere magazines wekelijks een naaktmodel in mijn studio fotografeerde. Ook vertelde ik dat ik na zo'n magazinesessie vaak nog wat artistiekerige platen met de modellen schoot die dit leuk vonden. Voor mijn eigen archief en voor die modellen zelf, die dan eens wat andere beelden van zichzelf hadden. Ze vond het allemaal fantastisch en was zeer geïnteresseerd. Ik liet haar op mijn laptop zelfs enkele van deze beelden zien.

Nu werd de serie portretten van mij dus afgewezen als zijnde te expliciet. Later zag ik het betreffende tijdschrift waarin zij werd geïnterviewd in de schappen staan en ontdekte dat een collega fotograaf al haar diepe kloven had weggesjopt. De flinke blur over haar gelaat was potsierlijk, ze leek wel een alien.

U kunt zich mijn verbazing voorstellen dat er nu een medewerkster aan de telefoon hing om mij te vragen voor een fotoshoot met deze dame. En ook nog eens niet zomaar een fotoshoot. Nee, deze BN-er wilde naakt gefotografeerd worden! Ik hoorde aan de klankverschuiving van de stem van de medewerkster dat ze het zelf ook een tamelijk mal idee vond. Maar goed, de medewerkster deed ook maar haar werk.

"En ook nog eens niet zomaar een fotoshoot. Nee, deze BN-er wilde naakt gefotografeerd worden!"

Terwijl de medewerkster olijk doorbabbelde, schoten mij de wildste visioenen door het hoofd. Ik zag mijzelf deze 40+ televisiediva al schieten in de studio. Met borsten die tot aan haar navel reikten, moest ik wel kiezen voor beelden waarop zij op haar rug lag en het licht over haar lichaam laten strijken. Veel schaduw, veel spanning, weinig expliciets. Maar stiekem zou ik toch wat beelden schieten waarop dit model wel degelijk rechtop stond, met borsten tot aan haar navel, en deze beelden via het web de weg naar eventueel geïnteresseerden laten vinden. Ik lag bij het idee alleen al in een deuk!

'Het is voor haar nieuwe vriend!' zei de medewerkster. 'Ze wil het een beetje arty gefotografeerd!' - 'Maar haar nieuwe vriend weet toch wel dat de tijd kloven in haar gelaat heeft geschreven en de zwaartekracht behoorlijk aan haar borsten trekt?' Dat dacht ik en zou ik hebben moeten antwoorden misschien. Maar in plaats daarvan antwoordde ik uiterst beleefd dat ik wel een aantal beschikbare data op de mail zou zetten.

"Maar haar nieuwe vriend weet toch wel dat de tijd kloven in haar gelaat heeft geschreven en de zwaartekracht behoorlijk aan haar borsten trekt?"

Ik heb die data uiteindelijk nooit op de mail gezet. Want vanaf het moment dat ik dit onverwachte telefoontje kreeg, ben ik op de BN-er in kwestie gaan letten. Ik weet nu al dat het expliciete dat ze vraagt te expliciet zal zijn. Zij ziet zichzelf 's morgens in de spiegel niet zoals ze is, ze heeft een verwrongen zelfbeeld. Waarschijnlijk denkt ze dat de wereld om haar persoontje draait en dat ze betoverend mooi is. Ik heb geen zin om zo'n iemand mooier te maken dan ze is.

Het is waar, ik ben volstrekt niet commercieel. Maar fotografie moet op zijn minst een kern van waarheid bevatten!