De blote presidentsvrouw

Mijn tas is afgeschreven, maar kan nog steeds tegen een stootje. Hij blijft op mij wachten en is gevuld met herinneringen. Die dure blote mevrouw moet achter kogelvrij glas. Ze mag niet nat worden (anders kreukt ze en en krijgt ze rimpeltjes) en je kunt alleen maar hopen dat ze heel erg goed gefixeerd en gespoeld is, anders krijgt ze uitslag. Dan wordt ze geel en voor je het weet is die belegging weg.

Mijn tas en die foto zijn ongeveer even oud. Mijn tas heeft body en voelt warm aan, aan de presidentsvrouw mag je helemaal niet komen. Allemaal goede argumenten om voor mijn fototas te kiezen en die blote mevrouw links te laten liggen. Maar toch zal de fototas weg moeten: want oude troep is niets meer waard!

Ik hoop dat over dertig jaar niemand over mij zegt: “Oh wow, een oude fotograaf, maar waar staat die zo bol van? Maar goed, wat heb je er aan, gevoelswaarde kun je niet verzilveren. Dus, 'huppa' de kliko in. Opgeruimd staat netjes!”