Column : Straatfotografie
Hoe leuk is het dat ik columns over straatfotografie mag gaan schrijven voor DIGIFOTO Pro! Ik fotografeer sinds 2010 op straat en straatfotografie is mijn grote passie. Ik vertel en schrijf er ook graag over. Ik gooi er meteen een definitie in volgens Wikipedia: ‘Straatfotografie is een fotografiegenre waarbij mensen op publieke plaatsen zoals straten, parken en metrostations gefotografeerd worden, zonder dat ze zich daar bewust van zijn. Het is een kunstzinnige vorm van candidcamera fotografie die natuurlijke in plaats van geposeerde foto’s oplevert.’
Tekst: Fokko Muller
Straatfotografie bevindt zich in een grijs gebied als het om regels gaat. Iedere fotograaf bepaalt zijn eigen regels op basis van ethische en praktische overwegingen. Ik deel graag mijn ‘regels’ met je:
Respect
Ik behandel de mensen die ik fotografeer met respect! Zij zijn namelijk de hoofdpersonen in mijn foto’s. In de openbare ruimte heb ik het recht om vreemde mensen te fotograferen, maar de persoon in mijn foto heeft ook recht op zijn of haar persoonlijke ruimte. Ik stel mezelf daarom regelmatig de vraag: hoe zou ik me voelen als ik aan de andere kant van de lens stond?
Candid
Ik probeer als fotograaf een bepaalde scene of gebeurtenis die ik op straat zie, vast te leggen. Liefst toon ik in mijn foto’s exact het moment, zoals ik het zag. Ik heb bepaalde vaardigheden nodig om dit voor elkaar te krijgen. Ik moet bijvoorbeeld onopvallend fotograferen, zodat men niet ziet dat ik de foto neem. Voor mij zijn niet-geposeerde of candid foto’s belangrijk in mijn straatfotografie. Er is niets mis mee om mensen op straat te laten poseren, bijvoorbeeld voor een mooi straatportret. Geef dan wel aan dat het om een geposeerde foto gaat.

Humor
Mensen gedragen zich soms vreemd of verward op straat. Het is makkelijk om dat gedrag in een foto vast te leggen. Ik probeer te zoeken naar humor in mijn straatfoto’s, maar dat laat ik niet ten koste van mijn medemens gaan. Ik maak mensen niet belachelijk in mijn foto’s. De humor is bij mij subtiel, met respect voor de persoon.
Verhalen
Ik probeer een verhaal te vertellen met mijn straatfoto’s. De verhalen liggen voor het oprapen op straat, als je ze maar ziet. Veel mooie verhalen, maar soms ook trieste verhalen. Ik fotograaf geen daklozen en bedelaars, of mensen waarvan je ziet dat ze verdriet of pijn hebben. Ik kijk dan liever of ik iets voor ze kan betekenen.
Negatieve reacties
Als straatfotograaf leg ik zonder toestemming vluchtige momenten uit het dagelijks leven vast. Af en toe merken mensen dat ik ze heb gefotografeerd. Meestal is dat geen probleem. Soms is men wat geagiteerd of wordt iemand boos. Bereid je daarop voor. Vertel wat je aan het doen bent: de schoonheid van het leven op straat documenteren. Leg uit waarom je juist dié persoon fotografeerde. Ik verwijder foto’s als iemand dat vraagt. Dat hoef ik niet te doen, maar voor mij is een foto de moeite niet waard om iemand boos te maken.
Nabewerken
Ik hou de nabewerking van mijn foto’s eenvoudig. Ik doe het puur om de foto sterker te maken. Ik zet hem bijvoorbeeld om naar zwart-wit of ik verminder de hooglichten wat. Soms maak ik de kleuren iets levendiger of verwijder ik wat ruis. Ik voeg nooit dingen toe en ik verwijder nooit zaken uit mijn foto’s. Ik snijd een foto bij als dat het beeld of de compositie ten goede komt. Ik probeer het beeld altijd authentiek te houden.

Conclusie
Mijn ‘regels’ kunnen afwijken van die van jou. Ieder heeft zijn persoonlijke ethische codes. Geniet vooral van het proces van straatfotografie: het rondlopen in een stad; het zoeken naar mooie momenten of interessante mensen; het onopvallend naderen van de scene en dan wat mooie foto’s maken. Dat is voor mij de essentie van straatfotografie. De foto’s zijn de kers op de taart, de bonus van een fijne dag in de stad.
Meer zien van Fokko Muller? Neem een kijkje op zijn website.