Column : Is straatfotografie geschikt voor vegans?
Ik liep laatst met een fotovriend door Zwolle om bij te kletsen en tegelijkertijd wat straatfoto’s te maken. Praten en focussen op interessante onderwerpen voor een straatfoto, gaat eigenlijk niet goed samen. Als je dit met een andere straatfotograaf doet, dan moet je niet vreemd kijken als hij of zij plotseling verdwenen is en je woorden in de lucht verdwijnen zonder een luisterend oor te vinden. Je laat tenslotte een mooie straatscène niet aan je voorbijgaan.
Tekst en fotografie: Fokko Muller
Mijn vriend vroeg mij wat ik de leukste vorm van straatfotografie vind: jagen of vissen. Met jagen wordt dan bedoeld dat je lekker door de stad loopt en tegelijkertijd goed de omgeving in de gaten houdt. Je bent op zoek naar een mooi mens of een interessant moment. Je hebt je camera in de aanslag en drukt op het juiste moment af. Je zou als een roofdier onopvallend op zoek gaan naar jouw prooi en dan sla je razendsnel toe. We hebben het hier over straatfotografie hè, ik heb het niet verzonnen.
Als straatfotografie-visser zoek je naar een mooie locatie of omgeving. Dat kan bijvoorbeeld een etalage zijn, een mooie beschilderde gevel of een gave poster. Vervolgens wacht je rustig af met je camera, totdat er een persoon in beeld komt die goed past bij de achtergrond die je hebt gekozen. Op dat moment maak je de foto. Net als een visser die wacht tot het moment dat hij beet heeft.
Ik hoefde niet lang na te denken op de vraag of ik jagen of vissen leuker vond. Ik antwoordde: “Ik vind beide helemaal niks”. “Waarom niet?” vroeg mijn vriend. “Omdat ik vegan ben” antwoordde ik. Hij kon er hartelijk om lachen en ik ook natuurlijk.
Als veganist ben ik tegen elke vorm van geweld tegen dieren en probeer ik zoveel mogelijk dierlijke producten te vermijden. Dat lukt mij vrij aardig. Thuis heb ik alles zelf in de hand en er zijn tegenwoordig gelukkig veel plantaardige producten te koop in de supermarkten. Vegan uit eten gaan in Drenthe is wel een uitdaging, dat is in de Randstad een stuk makkelijker.
Je zult begrijpen dat ik termen als jagen en vissen in de straatfotografie zelf niet gebruik. Naast het vegan aspect, vind ik het ook best respectloos tegenover de mensen die ik op straat fotografeer. Ik ben niet op jacht naar mensen. Ik gebruik hier zelf de term intuïtieve straatfotografie voor. Rustig rondlopen en mijn intuïtie gebruiken om te anticiperen op wat er op straat staat te gebeuren. Bij een station kan ik verwachten dat iemand op een partner wacht en dat er een omhelzing plaats gaat vinden. Als ik langs een tram of restaurant loop, is de kans groot dat ik een mooie kop achter een raam zie zitten.
Ik hengel ook geen vissen binnen op straat. Ik gebruik hiervoor de term conceptuele straatfotografie. Ik bedenk in mijn hoofd een concept. Een voorbeeld daarvan is een enorme poster die ik zag in Leeds. Op de poster zat een mooie dame achter een gordijn. Je ziet de helft van haar gezicht, maar ze kijkt je recht in de ogen. Ik heb daar tientallen foto’s gemaakt en ben er 3 keer terug gekomen. Telkens had ik net niet het beeld dat ik voor ogen had. De derde keer zag ik een man die met zijn arm tegen de muur leunde. Daar was ik op zoek naar, dat paste in mijn concept.
Zeg nou zelf, intuïtieve en conceptuele straatfotografie klinkt toch veel beter dan het banale jagen en vissen? En het is ook nog vegan-proof.
Meer zien van Fokko Muller? Neem een kijkje op zijn website.