SIGMA ART 14-24mm f/2.8

Als het gaat om supergroothoekzooms heeft SIGMA een lange geschiedenis. Al voor de digitale tijdperk had SIGMA een 12-24mm f/4.5-5.6 die lange tijd de grootboek was met de kortste brandpuntsafstand voor full frame, nu ja, kleinbeeld. Alleen fisheyes hadden een kortere brandpuntsafstand, maar die zijn uiteraard niet vergelijkbaar. Als je in die tijd een echte supergroothoek wilde dan was de SIGMA vrijwel de enige mogelijkheid. De eerste digitale camera’s waren APS-C, dus ook daar was de SIGMA een welkome aanvulling. Daarna kwamen steeds meer objectieven van andere merken in dit bereik en met de komst van fullframe werden de ‘oude’ supergroothoeken weer bruikbaar. Digitaal stelde al snel hogere eisen dan film. Nikon was de eerste die met een zeer goed objectief in dit bereik kwam (ook een 14-24mm f/2.8), pas na zeven jaar kwam Tamron en onlangs voegden Canon en Sony zich bij de illustere groep. De oude 12-24mm van SIGMA bleef (in een iets aangepaste versie) in de handel, maar na een aantal jaar werd het tijd voor SIGMA om een echt nieuwe versie te ontwikkelen. Dat werd een 12-24mm f/4 ART. Tijdens de ontwikkeling daarvan zagen de ontwerpers echter nog mogelijkheden voor een lichtsterkere maar iets langere versie.

Kortom: nu heeft de oude 12-24mm twee opvolgers. De 14-24/2.8 is niet zo extreem kort als 12-24mm, maar 14mm is eigenlijk ook al een heel korte brandpuntsafstand. Die twee mm maken wel een flink verschil qua beeld, maar het is de vraag of je 12 en 13mm zo vaak zult gebruiken. Je krijgt in toenemende mate te maken met vallende lijnen en perspectivische overdrijvingen en die kunnen erg storend zijn. Het voordeel van 14mm is dat de lichtsterkte tot f/2.8 kon worden opgevoerd (de andere SIGMA, Canon en Sony houden het op f/4) en dat is in de praktijk vaak belangrijker. In combinatie met een standaardzoom heb je een mooi groothoekbereik voor reportages en de bijbehorende lichtsterkte. De SIGMA heeft geen stabilisatie (dat zien we verder alleen bij Tamron), maar dat is meestal ook niet nodig bij een supergroothoek. Bij de sluitertijden waarmee uit de hand gefotografeerd kan worden zit je vaak al op of onder de grens voor het voorkomen van bewegingsonscherpte door beweging van het onderwerp, personen en bij landschappen gebruik je vaak een statief.

Een lichtsterke supergroothoekzoom is bijzonder moeilijk om te ontwerpen. Nikon moest indertijd voor hun 14-24mm f/2.8 de coating-technologie vernieuwen en nanocoating toepassen om de bouw van het objectief mogelijk te maken. SIGMA moest hun technologie om asferische lenzen te maken aanpassen. Zo ontstond de grootse asferische lens in een soortgelijk objectief, aldus SIGMA. De Canon 11-24mm f/4 heeft ook al een asferische concave meniscus met een doorsnede van 87mm, dus kennelijk is die bij SIGMA nóg groter (zie doorsnede). Ondanks dat asferische element zijn er maar liefst vijf sterk concave meniscuslenzen aan het begin. Het lijkt me wel dat het belangrijk is om krassen op dat eerste element te voorkomen, want het is ongetwijfeld een heel duur stuk glas. Mechanisch maakt het objectief een uitstekende indruk: de zoombeweging is heel mooi gedempt en de behuizing is zowel stevig als mooi. De scherpstelling is niet zo snel als de Nikon, maar nog steeds snel. Het gewicht van het objectief is vrij fors: 1150 g. Daarin verschilt het niet van de andere SIGMA Art-objectieven. Het is echter goed te hanteren. De MTF’s van SIGMA suggereren dat de prestaties van het objectief heel erg goed zouden zijn, zowel bij 14mm als bij 24mm. Snel naar de labresultaten dus.

LAB

We beginnen bij de kortste – en bij een groothoekzoom vaak slechtste – brandpuntsafstand. Daar scoort de 14-24mm meteen heel goed. Scherpte en microcontrast zijn in het centrum en aan de rand heel goed en in de hoeken goed. Diafragmeren tot f/5.6 verbetert ook de hoeken en laat uitstekende scherptewaarden zien over het gehele beeldveld. Het micro-contrast zou nog iets hoger kunnen naar mijn smaak. Wel blijkt de kortste brandpuntsafstand net wat langer te zijn. Bij ca. 20mm hetzelfde beeld maar dan heeft het objectief wat meer tijd nodig. Toch zien we ook hier een zeer goede score. Zoals te verwachten viel op basis van de erg goede score bij 14mm, doet het objectief het bij 24mm net wat minder goed, maar dat verschil is niet belangrijk. De hoeken zijn qua scherpte en micro-contrast bij f/8 optimaal maar bij f/5,6 ook al heel goed, scherpte is weer beter dan het micro-contrast. De vertekening is zeer gering en ook de overstraling en reflectie en vignettering blijft duidelijk binnen de perken. Ook coma is verwaarloosbaar.

Conclusie

De SIGMA ART 14-24mm f/2.8 is een goede tot zeer goede supergroothoekzoom met zeer goede prestaties in het supergroothoekbereik. Het microcontrast zou wat hoger kunnen zijn maar is nog steeds goed. Mooie aanvulling, vooral voor Canon en Sony, waar deze combinatie van lichtsterkte en brandpuntsafstanden ontbreekt.

Beoordeling SIGMA ART 14-24mm f/2.8

Getest in DIGIFOTO Pro 2.2018

Beeldkwaliteit 9
Bediening 8
Behuizing 9
Prijs / kwaliteit 8

DF-Goud 2018 800.jpg

Specificaties SIGMA ART 14-24mm f/2.8

Adviesprijs € 1599,-
Diafragma f/2,8
Minimale scherpstelafstand 26-28 cm
Opbouw 17/11
Gewicht 1.150 g
Info www.sigmabenelux.com