Geld verdienen met reisfotografie of gewoon een dure hobby?

Tekst en fotografie Wilmar Dik 

Dit artikel is gepubliceerd in DIGIFOTO Pro 3.2025

De markt is overvol en de tarieven zijn laag 

De digitalisering heeft fotografie toegankelijker gemaakt dan ooit. Iedereen met een smartphone kan tegenwoordig prachtige foto’s maken. Daarnaast zijn platforms als Instagram en stockfotowebsites overspoeld met reisbeelden. Dit zorgt voor een gigantisch aanbod, waardoor de waarde van beeld enorm is gedaald. Stockfotografie, ooit een manier om passief inkomen te genereren, levert nu vaak slechts enkele euro’s (en soms centen) per download op.  

Daarmee ga je een ticket of een vakantie niet terugverdienen.  

Daarnaast hebben veel (media)bedrijven hun budgetten voor beeld flink teruggeschroefd. Fotografie is voor veel uitgevers van onschatbare waarde. Maar zodra daar wel een waarde in euro’s aangegeven kan worden, blijkt die waarde niet al te hoog. Waar voorheen nog werd geïnvesteerd in unieke beelden van professionele reisfotografen, wordt nu vaak gekozen voor gratis of spotgoedkope stockbeelden. Ook redacties krijgen kant-en-klare reisverhalen aangeleverd door reisbureaus of toeristenbureaus – inclusief rechtenvrije beelden.  

De romantiek van ‘gratis reizen’ is misleidend 

Veel verhalen over de ‘mogelijkheden’ van reisfotografie komen van platforms, influencers, fotowinkels of merken die andere belangen hebben. 

Het correct informeren van fotografen is soms niet zo belangrijk als het verkopen van cursussen, apparatuur, presets voor foto’s, coachingstrajecten, stockfoto’s en/of geld verdienen met gesponsorde links. Hun verdienmodel draait meestal niet om fotografie zelf, 

maar om het verkopen van een ideaalbeeld, een cursus, lens of camera. Daar is op zich niets mis mee, maar wel handig als je daar wat rekening mee kan houden bij het lezen van dergelijke stukken. 

Andere belangen 

Je kan je voorstellen dat partijen die met fotografen werken, zoals stockbureaus, andere belangen hebben. Die vertellen je liever niet hoeveel geld je echt kan verdienen met reisfotografie of stockfotografie. En als ze dat wel doen dan zijn het mooie verhalen van hun best verkopende fotografen. Maar uit die verhalen zal niet blijken hoeveel uren een fotograaf heeft gewerkt voor bepaalde inkomsten uit stockfoto’s. Het totaalplaatje met berekeningen, bedrijfskosten en uren die je erin moet steken om stock reisfoto’s verkocht te krijgen, zal je niet krijgen. Stock reisfotografie maken is leuk om te doen, maar wel een dure hobby 

Reisfotografie als lokmiddel 

Ook apparatuur fabrikanten hebben andere belangen. Bij Canon vertellen ze je graag hoe je geld kunt verdienen met reisfotografie. Op de Nederlandse website van Canon zie ik een verhaal met de titel 'Geld verdienen als reisfotograaf: hoe doen de profs het?' Dat hun belangrijkste belang ligt bij het verkopen van apparatuur, laat zich raden. Volgens Canon is het namelijk 'enorm belangrijk om de beste apparatuur voor reisfotografie te hebben.  

Je uitrusting moet veelzijdig, aanpasbaar en betrouwbaar zijn – vooral voor reisfotografen die op locatie werken.' Enorm belangrijk?  

Voor wie precies en waarom? Canon lijkt vooral te mikken op reizigers met fotografische ambities én budget, in de hoop dat zij voor vertrek nog investeren in de nieuwste en duurste camera-uitrusting. 

Werken als fotojournalist in loondienst? 

In een ander artikel geeft Canon tips over hoe je carrière kan maken als jonge fotojournalisten. Die fotograaf geeft tips die mogelijk relevant zijn voor de Amerikaanse foto-markt (want die fotograaf woont in New York) maar relevant voor de Nederlandse markt zijn die tips zeker niet. Het artikel legt uit dat je het beste staffotograaf kan worden. Ik lees: 'Het werken als staffotograaf wordt vaak gezien als het belangrijkste carrièredoel van een fotojournalist, omdat dit de zekerheid van een vast inkomen en de financiële ondersteuning biedt voor de projecten die je wilt doen'. 

Dus als fotograaf in loondienst bij een uitgever?  

Misschien kan het in New York, maar in Nederland zeker niet. Bij de NVJ/NVF kom ik op voor belangen van Nederlandse fotojournalisten. Hierdoor weet ik dat er standaard geen fotografen meer in dienst zijn bij uitgevers want het is veel voordeliger voor uitgevers om fotografen als zzp’er een bedrag voor wat foto’s te geven. Ja inderdaad, bedragen per (serie) foto’s, niet eens per uur. Die bedragen zijn zo laag dat je als fotograaf voor een paar tientjes per uur bezig bent.   

In Nederland werken fotojournalisten al lang niet meer in loondienst bij uitgevers. Uit de NVJ-arbeidsmarktmonitor blijkt dat fotojournalisten 38 uur per week werken en maar voor 23 uur per week een factuur kunnen versturen.  

Als ze die uren factureren op basis van gemaakte afspraken die staan in de DPG-werkcode afspraken (30,78 per uur) dan kun je daar als zzp ‘er niet eens van rondkomen. Reken maar na: 23 uur x 30,78 x 45 weken per jaar = 31.857 bruto per jaar. Haal je daar nog 40% bedrijfskosten en belastingen van af dan kom je op een bedrag van nog geen 1600 euro per maand. Dat is grofweg dus nog geen 65% van het minimumloon (obv 38 uur per week is dat in 2025 iets meer dan €2300,-). Zelfs als je maar 30% bedrijfskosten en belasting hebt kom je op ongeveer 1850,- per maand. Lang verhaal kort: het werk als fotojournalist is gemiddeld gezien in Nederland al lang niet meer rendabel te krijgen. Helaas vertellen merken je dat eerlijke verhaal niet. 

Andere inkomsten of besparingen? 

Er zijn ook fotografen die in ruil voor content gratis mogen overnachten in een hotel of op een persreis worden uitgenodigd. Dat klinkt vaak mooier dan het is: het is zelden echt gratis. De verwachtingen zijn hoog, deadlines strak, en je moet vaak veel meer werk leveren dan waarvoor je wordt gecompenseerd. Want na die persreis of nachtje in een mooi hotel moet je alle foto’s op je pc zetten, uitzoeken, bewerken en aanleveren. Daar gaan ook veel uren in zitten. Bovendien: uiteindelijk verdien je niets met gratis werk. Het kan leuk zijn, maar in dit artikel bespreek ik de mogelijkheden om geld te verdienen met reisfotografie. Met gratis werk verdien je niets en kun je geen boodschappen doen. 

Leven van reisfotografie?  

Geld overhouden met reisfotografie is vrijwel onmogelijk. Het is anno 2025 simpelweg niet haalbaar om van reisfotografie een duurzaam en eerlijk inkomen te maken. Reizen, fotograferen, beeldbewerken en foto’s aanleveren kost een hoop tijd. Bovendien heb je als fotograaf veel bedrijfskosten. Dit alles weegt niet op tegen de inkomsten die reisfotografie oplevert.  

Er zijn vast wel uitzonderingen, maar die zijn zeldzaam.  Ik noem mij ook weleens reisfotograaf maar daarmee wil ik niet impliceren dat er met reisfotografie een boterham te verdienen valt. Fotografen die een naam als reisfotograaf hebben opgebouwd hebben dat waarschijnlijk gedaan in de tijd dat fotografie nog voornamelijk analoog was. Natuurlijk is het mogelijk om een beetje geld te verdienen met reisfotografie maar als je daar alle kosten van af haalt, zal je geld te kort komen. Als je reisfotografie als beroep ziet, dan zal je ook iets moeten verdienen en zeker niet alleen je kosten moeten terugverdienen. Als je rekening houdt met alle bedrijfskosten, verzekeringen, vliegtickets, accommodatie, en de onzekerheid van freelance werk, wordt het lastig om financieel rond te komen, laat staan een stabiel inkomen te genereren. Beginnen met reisfotografie kan altijd maar met reisfotografie financieel succesvol zijn zal niet lukken. Reisfotografie is een leuke maar dure hobby, ook als je achteraf wat foto’s kan verkopen. 

Conclusie: Mooie hobby en droom, maar geen verdienmodel 

Reisfotografie is prachtig om te doen, inspirerend en verrijkend. Maar wie het wil inzetten als primaire bron van inkomsten, komt vrijwel altijd bedrogen uit. Het is een vakgebied dat romantisch wordt voorgesteld, vaak door partijen met andere commerciële belangen. De harde realiteit is dat het verdienmodel voor reisfotografie nauwelijks nog bestaat. 

Leren met Wilmar  

is een vast item waarin Wilmar Dik ingaat op het ondernemerschap als fotograaf. Wilmar is sinds 2008 beroepsfotograaf en woont in Den Haag. Hij schrijft regelmatig over fotografie, is bij de NVJ (Vereniging voor Journalisten) vertegenwoordiger beleidsteam werkvoorwaarden namens de ledengroep NVF/Beeldmakers en is actief DuPho lid. 

Wilmar Dik is beroepsfotograaf en cameraman. Zijn specialisatie is voornamelijk bedrijfsfotografie, portretfotografie en film. Je kan zijn bedrijfsfotografie bekijken op reclamebeeld.nl, zijn portretfoto’s op mensen.photo en zijn portfolio vind je op wilmardik.nl. Voor bedrijfsfilms waar Wilmar een deel van het camerawerk doet kun je kijken op tasfilms.nl. Of neem een kijkje op zijn website https://wilmardik.nl

Heb je een vraag aan Wilmar Dik dan kun je die voor toekomstige edities insturen via:  

redactie@clipboardmedia.nl.