Werk Peter Hujar in Nederlands Fotomuseum Den Haag

Werk Peter Hujar in Nederlands Fotomuseum Den Haag

Jasper van Bladel 1526
De Amerikaanse fotograaf Peter Hujar (1934-1987) start zijn carrière in de jaren 50 als assistent van commerciële fotografen, maar maakt in zijn persoonlijke werk de overstap naar de kunstfotografie. Hij wordt een centrale figuur in een groep kunstenaars, dichters en muzikanten die in de jaren 70 en 80 de New-Yorkse undergroundkunstscene vormden. Een tentoonstelling met het werk van Hujar is in het Nederlands Fotomuseum te zien van 17 juni tot 5 oktober 2017.

Zijn portetten van de vaak extravagante types die deel uit maakten van deze kunst- en uitgaanswereld in Manhattan, als ook zijn foto’s van dieren en landschappen, kenmerken zich door een zorgvuldige benadering en sobere compositie. Het Fotomuseum Den Haag toont in samenwerking met The Morgan Library & Museum in New York en Fundación MAPFRE in Madrid, een groot retrospectief van meer dan honderd vintage fotowerken die Peter Hujar maakt vanaf midden jaren 50 tot aan zijn vroege dood in 1987.

Peter Hujar (1934-1987), Susan Sontag, 1975, gelatinezilverdruk © The Morgan Library & Museum, The Peter Hujar Collection

Moeilijk

Volgens Nan Goldin zou Peter Hujar de bekendheid moeten genieten van zijn jongere collega en stijlgenoot Robert Mapplethorpe (1946-1989). Dat dit tot nu toe niet het geval is, heeft Hujar wellicht mede aan zichzelf te danken. Vele getuigenissen omschrijven hem als een moeilijke man en de bekende fotografiecriticus Vince Aletti – tevens een van zijn beste vrienden – zegt: “He could never sell himself”. Ondanks dat hij de commercie verafschuwt en geregeld ruzie maakt met belangrijke galeries, blijft Hujar zijn hele leven strijden voor bredere erkenning van zijn werk.

Extravagant

Peter Hujar heeft altijd een connectie met de personen die hij portretteert. Het zijn vaak uitgesproken en extravagante types, net zoals hijzelf. “Mijn werk komt voort uit mijn leven. De mensen die ik fotografeer zijn voor mij geen freaks of curiositeiten. Ik houd van mensen die durven. (…) Ik fotografeer diegenen die zichzelf tot het extreme dwingen. Dat is wat mij interesseert, evenals mensen die vasthouden aan de vrijheid om zichzelf te zijn.”

Peter Hujar, Candy Darling op haar sterfbed, 1973, gelatinezilverdruk, Colección de Richard y Ronay Menschel © The Peter Hujar Archive

Lef

Hujar begeeft zich net als de kunstenaar Alice Neel (1900-1984), van wie het Gemeentemuseum Den Haag onlangs een groot overzicht toonde, in de kring rond Andy Warhols Factory en ontmoet daar flamboyante figuren en transgenders zoals Jackie Curtis en Candy Darling – hoofdrolspelers in Lou Reeds nummer Walk on the wild side. Door openlijk uit te komen voor zijn homoseksualiteit toont Hujar zelf ook het lef dat daar in die tijd voor nodig is. Een van zijn belangrijke liefdesrelaties is met de Amerikaanse kunstenaar Paul Thek (1933-1988), met wie hij een aantal jaren in Italië doorbrengt.

Boek

Behalve de mensen in zijn omgeving, fotografeert Hujar ook dieren en landschappen. Ook deze onderwerpen benadert hij als een portrettist. Een foto van een hond door Hujar is nooit zomaar een hond, maar een portret van een heus karakter. In de jaren 70 verwerft Hujar enige bekendheid met zijn eerste en enige boek Portraits in Life and Death (1976), waarvoor Susan Sontag het voorwoord schrijft. In Hujars oeuvre is de dood een telkens terugkerend thema. Een van zijn beroemdste foto’s is die van Candy Darling die zelfbewust voor hem poseert op haar sterfbed. Zijn focus op dit onderwerp neemt in de jaren 80 toe als de aidsepidemie om zich heen grijpt in de gayscene van New York. In 1987, op Thanksgiving Day, wordt deze ziekte hem ook fataal. Peter Hujar wordt slechts 53 jaar oud.

Info: Nederlands Fotomuseum Den Haag

afbeelding van Jasper van Bladel

Jasper van Bladel | Redacteur

Fotograaf en journalist

www.jaspervanbladel.nl

Bekijk alle artikelen van Jasper