Waren de camera's 14 jaar geleden écht zo goed?

Zijn we verwend?

Jasper van Bladel 2047
Waarom kan een auto uit 2003 nog gewoon, maar een camera niet? Het is raar wat tijd met mensen doet. Een digitale camera van 2003 is nu hopeloos verouderd en zal in een review onmiddellijk als onbruikbaar worden bestempeld. Zijn we nu zo verwend, of hebben we die camera’s toen niet goed beoordeeld?

Je zou kunnen zeggen dat het logisch is dat een 14 jaar oude camera niet zo goed presteert als een recent model.  Maar is het dat wel? Een auto van 2003 is misschien een klein beetje gedateerd, maar gewoon te gebruiken. Een fotoreportage maken met een van de eerste digitale camera’s uit het begin van deze eeuw? Dat is een ander verhaal. Misschien voor de lol, maar absoluut niet als je met serieus eindresultaat thuis wilt komen.

We lazen in een review de zin: ‘RAW-bestanden worden in 4 seconden weggeschreven naar de geheugenkaart.’  Nu zouden we zeggen die tijd een onwerkbare situatie veroorzaakt. Het kan ons niet snel genoeg gaan. Toen was de mening echter een stuk positiever, er was prima mee te werken. Hoe dat te verklaren? 4 seconden om een RAW weg te schrijven, dat kun je toch onmogelijk goed vinden ook toen niet. Zijn we dan ongeduldiger geworden in die 14 jaar? Was het leven toen zo veel trager? Het lijkt ons van niet.Oude cameraLees ook: Geschiedenisles: de eerste digitale camera's

Vroeger positiever?

Hebben we de camera’s dan misschien wat te positief beoordeeld in die tijd? Waren we zo blij met de digitale ontwikkelingen dat we een RAW-wegschrijftijd van 4 seconden helemaal niet erg vonden? De ontwikkelingen hebben in die 14 jaar een enorme vlucht genomen. Het is moeilijk te voorspellen, maar we verwachten dat ze in de komende 14 jaar niet meer zó hard zullen gaan. Want hoe kun je iets dat al goed is nog verder verbeteren? Laten we dat echter niet te hard zeggen, want wie weet dachten ze dat in 2003 ook.

Het geeft wel te denken. De huidige instap-camera’s zijn beter dan de professionele modellen van tien jaar geleden, maar er is geen enkele professionele fotograaf die nu met een instapmodel op pad gaat. Waarom eigenlijk niet? Als je kijkt naar de Nikon D3400 en dat instapmodel vergelijkt met het topmodel van 10 jaar geleden, de D2xs, dan is de D3400 op zo ongeveer alle vlakken veel beter. Toegegeven: je moet er niet mee in een modderpoel terechtkomen, maar in normale omstandigheden draait de D3400 moeiteloos rondjes rond de D2xs.

De conclusie zal toch moeten zijn dat we nu erg verwend zijn, al lijken alle technische innovaties en ontwikkelingen zo moeiteloos en vanzelfsprekend.  Laten we dat niet vergeten, want tien jaar geleden moesten we het in professionele toestellen met veel minder doen dan wat de amateur van vandaag in zijn of haar camera vindt.

Zouden jullie het aandurven, een professionele klus met een instap-spiegelreflex?

afbeelding van Jasper van Bladel

Jasper van Bladel | Redacteur

Fotograaf en journalist

www.jaspervanbladel.nl

Bekijk alle artikelen van Jasper

afbeelding van Pim Geerts

Fijn artikel, Jasper.
Ik ben het er mee eens: we zijn verwend. Maar vooral: we zijn in de macht van de markt.
Als je al denkt dat die 10 extra megapixels of die paar frames per seconde niet nodig zijn, dan begin je na het lezen van de eerste-de-beste review of middenformaat-promotor weer te twijfelen.
Fotograferen is mijn werk en ik schiet het gros van de beelden digitaal. Daarvoor gebruik ik een Canon 5dm3 en een 5dm2. Die mk2 is alweer bijna 10 jaar oud, maar komt echt nog prima mee voor een groot deel van mijn werk. Portretten schieten? Geen enkel probleem. ISO? prima. Mijn klanten zullen het verschil niet zien tussen beelden die uit mijn oude of nieuwer 5d komen. Echt niet.
Ik probeer mezelf zomin mogelijk te laten beïnvloeden door platte-vlak labo-test van DXO, DPreview en allerlei andere grafiekjes-poepende clubs. Voor mij mist in al die testjes het allerbelangrijkste aspect van glas: karakter. Smaak kan je nog steeds niet objectief testen.
Als je je blind staart op die chromatische abbaratie grafieken, dan krijg je snel genoeg het gevoel dat je lens van 5 jaar oud niet meer voldoet.
Ik neig ernaar om weer een vorig model Canon 5d te kopen. Die mk4 biedt me te weinig extra's voor het prijsverschil met een oudere mk3.

afbeelding van xlix

Natuurlijk zijn we verwend door de enorme vooruitgang van de techniek. Enerzijds mooi natuurlijk, maar de eenzijdige aandacht ervoor ontneemt ook velen het zicht op de zachte, subjectieve, creatieve kant van fotografie. Een technisch goede foto ligt voor iedereen binnen bereik, maar hoe je een tot de verbeelding sprekende foto maakt is voor velen één groot raadsel...

Bijna alles wat tot ons komt via de media gaat echter over fotografie als ambacht en nauwelijks over inhoudelijke verdieping. Denk daarbij aan emoties, symboliek, associaties, metaforen, beeldtaal, sfeer, suggestie, stijl, visie, nieuwswaarde etc. Daar valt best wat over te zeggen, zoals we dat bij muziek, film, schilderkunst en literatuur immers wél doen.

Een eeuw geleden hadden fotografen NIETS van de mogelijkheden waarover we ons nu druk maken, maar wisten desondanks foto's te maken die nog steeds tot de verbeelding spreken. Zij moesten het dus puur hebben van hun beeldende kracht!

Tegenover alle advertenties en sponsoring zouden media best wat meer aandacht mogen geven aan de subjectieve kant van fotografie: hoe komt het beeld over bij de kijker? Wat meer aandacht voor de inhoud en wat minder voor de techniek; wat meer aandacht voor de kunst en wat minder voor het ambacht.

Als je goed kunt typen en spelling & grammatica beheerst maakt dat je niet automatisch een groot schrijver. Beheersing van fotografische techniek maakt je evenmin een groot fotograaf. Daar is meer voor nodig.