Retrofocus: Canon RC-701

Sony komt in 1981 als eerste met een 'still video camera', de Mavica. Het is geen volwaardige digitale camera, ondanks dat er wel degelijk gebruik wordt gemaakt van een sensor met lichtgevoelige pixels. Het verschil zit hem in de manier van opslaan: dit gebeurt niet digitaal met ééntjes en nulletjes, maar analoog op een magnetische drager. Feitelijk is de 'still video camera' dan ook een camcorder die in staat is stilstaande beelden vast te leggen.

Experimenteren

Op de Olympische Spelen van 1984 experimenteert Canon voor het eerst met still video camera's. De foto's worden via een telefoonlijn verzonden naar Japan, waar ze worden afgedrukt in de krant Yomiuri (zie rechts). De lage beeldkwaliteit word ruimschoots goedgemaakt door het gemak en de snelheid waarmee de foto's verzonden kunnen worden.

Canon RC-701

In 1986 presenteert Canon de RC-701, een professionele still video camera, met een hoogwaardige behuizing en een drietal speciale objectieven. Ondanks de platte bovenkant van de camera, is de RC-701 een spiegelreflex. De sensor is met 6,6 bij 8,8mm behoorlijk klein en de resolutie houdt met 780 horizontale pixels ook niet over. De manier van opslaan staat geen resoluties toe hoger dan die van een analoge televisie. Overigens gaan er geen tapes in de camera, maar worden de foto's opgeslagen op een standaard 'still video floppy', die je aan de achterzijde in de camera steekt. Op een floppy is, afhankelijk van de kwaliteit, ruimte voor 25 of 50 kleurenfoto's.

De RC-760 is grotendeels gelijk aan de RC-701, de sensor telt echter meer pixels. Foto © Andrys Stienstra

Vanwege de kleine sensor zijn speciale objectieven nodig en ook deze zijn gericht op professioneel gebruik. Het standaardobjectief is een 11-60mm f/1.2, verder zijn er een 6mm f/1.6L en een 50-150mm f/2.8-teleobjectief. Later komt daar nog een 13-52mm f/1.8-objectief bij. In 1988 wordt de RC-701 opgevolgd door de vrijwel identieke RC-760. Door de resolutie te verhogen van 300.000 naar 600.000 pixels, heeft de nieuwe camera iets betere beeldkwaliteit. De gevoeligheid is nog altijd beperkt tot iso 200.

Drie minuten

De camera's moet het vooral van hun snelheid hebben, Canon adverteert met de slogan 'Van continent naar continent, de oversteek in drie minuten'. Daarvoor heb je aan de camera zelf overigens niet voldoende. Zo heb je bijvoorbeeld een grote recorder/player nodig om de beelden te kunnen weergeven op een monitor. Om de foto's te kunnen verzenden of om deze om te zetten naar een digitaal bestand is extra randapparatuur vereist.

Voor een set met camera, objectief, recorder, printer, lamineerapparaat en een apparaat om foto's per telefoonlijn te verzenden vraagt Canon in 1986 27.000 dollar. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de camera slechts in beperkte aantallen is verkocht.

In 1991 komt Kodak met de Professional DCS, de eerste professionele écht digitale camera. Het zal echter nog vele jaren duren voordat het overgrote deel van de persfotografen overstapt op een digitaal toestel, het voordeel van snelheid ten spijt.

Behalve de camera, was er nog veel meer apparatuur nodig om foto's te bekijken, verzenden en af te drukken.