Reportage: Parels in de Atlantische Oceaan

Op vierjarig leeftijd begon Menno van Duijn’s interesse in de natuur. In zijn tienerjaren reisde hij stad en land af op zoek naar zeldzame vogelsoorten. Zijn interesse verplaatste zich meer naar fotografie en de ene na de andere camera werd aangeschaft.

Tegenwoordig richt Menno zich op natuurfotografie en zoekt naar beelden die meer zijn dan een registratie. ‘Een foto moet een verhaal vertellen’, aldus Menno. Hij reist zelf vele plaatsen af om te fotograferen maar leidt ook fotoreizen en geeft workshops in samenwerking met Inezia Tours.

Tekst en fotografie: Menno van Duijn

Menno van Duijn in actie

Rotsspringers | Clownesk

Met gele kuiven wapperend in de wind en een verenpak wat op een driedelig pakt lijkt, zijn de Noordelijke Rotsspringers ware clowns. Ze klauteren over de rotsen van hun broedplekken naar de oceaan. In groepjes blijven ze wachten aan de waterrand, op de uitkijk voor gevaar zoals reuzenstormvogels, jagers en hongerige robben, om vervolgens - alsof er ergens een startschot klinkt - tegelijk het water in te duiken.

Rotsspringers met olie

Helaas werd tijdens de reis ook duidelijk welk effect de wereldeconomie heeft. Twee weken voor wij vertrokken was er een schip met sojabonen op de klippen gelopen nabij Tristan da Cunha. Het schip brak ik tweeën, tonnen olie stroomde in de zee en bedekte de kust, pelsrobben, pinguïns en vergiftigde de zeedieren.

Een ramp voor de natuur en de driehonderd inwoners van Tristan Da Cunha, die als enige inkomstenbron de kreeftenvisserij hebben. Al snel werden er reddingsacties opgezet en werden er duizenden pinguïns gevangen, gewassen en weer opgelapt door vrijwilligers en de lokale bevolking. Schoonmaakstations werden opgezet in de visafslag en het zwembad werd een revalidatiecentrum voor de pinguïns.

Koningspinguïn | Less is more

De schoonheid van Antarctica wordt belichaamd door de koningspinguïn. Het zijn de kleine nuances die deze vogel zo bijzonder maakt. Hoe langer je naar het portret kijkt, hoe meer de kleine details naar voren komen.

Zuid-Georgia | In het voetspoor van Shackelton

Immense gletsjers, ruige bergen, woeste golven en Albatrossen die op de storm glijden. Dit is Zuid-Georgia. Wie Zuid-Georgia zegt, zegt meteen Ernst Shackelton. Deze wereldreiziger leed schipbreuk bij Antarctica en heeft een epische zeereis ondernomen om zijn bemanning te redden. Met een paar anderen voer hij naar Zuid-Georgia, waar hij te voet het eiland overstak om hulp te halen bij een walvisvaarderstation voor zijn achtergebleven bemanning. Wanneer je deze omstandigheden zelf beleeft wordt het respect voor deze kapitein alleen maar groter.

Reuzenalbatros | The Giant Wandering Albatross

Met een spanwijdte van meer dan drie meter zwerft de Reuzenalbatros over de zuidelijke oceaan. Een vogel die onderweg is met voedsel voor zijn jong vliegt letterlijk even de wereld rond, zwevend op de wind. Het jong zit weken alleen op het nest te wachten tot zijn ouders met voer komen. Dat vangt de reuzenalbatros zelfs voor de kust van Brazilië en Zuid Afrika, om daarna weer terug te vliegen naar de eilanden nabij Antarctica.

De gemiddelde reuzenalbatros wordt tachtig jaar oud, de hoeveelheid kilometers die deze dieren in hun leven overbruggen is dan ook duizelingwekkend.

Zuidpooljagers | De natuur kent geen verspilling

Antarctica barst van het leven en de voedselketen is overal duidelijk zichtbaar. In de natuur gaat niets verloren blijkt wel. Een kop van een jonge Koningspinguïn wordt dan ook niet over het hoofd gezien. Als een Zuidpooljager de buit ontdekt trekt dit de aandacht van een tweede, derde, vierde tot er een dozijn Zuidpooljagers zicht op het strand hebben verzameld om, dan al niet met ruzie en vechtpartijen, de buit op te delen.

Pelsrob

Als waakhonden komen ze met veel kabaal op je afstormen wanneer je voet aan wal zet maar wanneer je een stap hun kant op zet taaien ze weer af om de aanval weer in te zetten als je je omdraait. Over het algemeen liggen de Subantarctische Pelsrobben wat te luieren langs de waterlijn om na een dutje weer het koude water in te duiken op zoek naar vissen, pijlinktvissen en ook krill.

Zeeschildpad | Return of the Giants

Nabij de evenaar ligt het vulkanische eiland Ascencion. Het eiland wordt permanent bewoond, vanwege de aanwezigheid van een Britse militaire basis. Ook ligt er een landingsbaan, aangelegd voor landingen van het ruimteveer. Maar deze heeft hier nooit hoeven landen. Het eiland is kaal, heet en dor, maar zeer belangrijk voor veel zeedieren. Het is de enige broedplaats van de  Ascencion-fregatvogel en de Witstaart Keerkringvogel.

De stranden zijn een belangrijke broedplaats voor zeeschildpadden. De schildpadden komen eens in de drie jaar terug om eieren te leggen, om vervolgens naar Brazilië te zwemmen en daarna weer de oceaan over te steken om zich hier voort te kunnen planten. Sinds de jacht op zeeschildpadden er is gestopt neemt de populatie elk jaar toe en is Ascension nu de op één na grootste broedplaats ter wereld.

In de cameratas van Menno van Duijn

Menno van Duijn werkt met een Canon EOS 7D en een 1D Mark II. Zijn objetievenarsenaal bestaat uit een Canon EF 70-200mm f/4L IS USM, EF 500mm f/4L IS USM en een 10-20mm f/4-5.6 EX DC HSM. Met een Canon Extender 1.4x II kan het telebereik eventueel nog uitgebreid worden. Met een Manfrotto 3249B monopod houdt Menno zijn camera stil.

Zelf zo’n reis maken?

Menno komt dankzij zijn werk als fotograaf en reisleider op bijzondere plekken terecht. Zelf zo’n reis maken kan met Inezia Tours. De reisorganisatie heeft tal van bijzondere reizen naar exclusieve locaties in het aanbod. Of je nu Pinguïns wilt fotografen op Antarctica, of Gorilla’s in Oeganda, van groepsreis tot individueel maatwerk, veel is mogelijk. Kijk op de website voor meer informatie:

www.ineziatours.nl