BredaPhoto-blog: 'De heftruck is mijn kantoor'

Weken voordat BredaPhoto 2012 van start ging, waren de bouwwerkzaamheden al begonnen. De binnenplaats van het Breda’s Museum werd omgetoverd tot het gangenstelsel van Magnum fotograaf Larry Towell, binnen werden houten schotten in elkaar getimmerd. Buiten in het Chassé Park hingen bijna driehonderd foto’s. Om van tentoonstellingen en stellages op andere locaties nog maar te zwijgen. Veel werk dus, en dan moet alles ook weer worden afgebroken.

Heftruck

Al vanaf de eerste editie van BredaPhoto in 2003, coördineert Toon de bouwwerkzaamheden. Dit doet hij samen met zijn goede vriend Willem. Toon: 'de heftruck is mijn kantoor'. Ongeveer zestien vrijwilligers bouwen met Toon aan het festival. 'Daarbij hebben we ongeveer acht mensen van Gigant Podium die de grote steigers in elkaar zetten', vult Toon aan. Tien gepensioneerde timmermannen van de facilitaire  dienst Breda on Stage verzorgden het timmerwerk in en rond het Breda’s Museum en in de boekwinkel. 'Die waren er in 2003 ook al', blikt Toon terug, 'toen deden ze het al voor een zak worstenbrood'.

Afbouwen

Al tijdens de opbouw denkt Toon vooruit. 'We maken dan een indicatie van wat er bewaart moet blijven en hoeveel mensen we nodig gaan hebben voor de afbouw'. Uiteindelijk hopen Toon en de zijnen de afbouw in drie dagen te voltooien. 'Gek eigenlijk', vindt hij, 'als we de foto’s ophangen dragen we witte handschoentjes om ze niet te beschadigen en als het afgelopen is rukken we ze van de stellingen af'.

Kraakwagen

De foto’s die op BredaPhoto hangen, blijven het bezit van de fotograaf. Hij of zij geeft BredaPhoto toestemming de foto te drukken en te gebruiken. Na afloop mag de fotograaf de foto’s meenemen. Dat gebeurt niet altijd – niet iedereen heeft de middelen om de foto’s te vervoeren, of de ruimte om ze op te slaan. Wat overblijft, wordt vernietigd. In een kraakwagen, zodat er niets van overblijft. Bovenop de kraakwagen fotografeert iemand elke foto op het moment dat ze in de kraakwagen liggen en er vernietigd weer uitkomen. Toon: 'het treurigste moment is altijd de allerlaatste dag van de afbouw. Dan staan we met nog twee of drie mensen bij de kraakwagens te kijken hoe al dat schitterende werk wordt vernietigd'.