James Mollison - 'Where Children Sleep'

De cover van 'Where Children Sleep' doet je al meteen denken aan je eigen kindertijd. Er staat niet alleen een afbeelding van een mobiel (die bewegende poppetjes die vroeger boven je wieg hingen) op, hij ook is ook gedrukt met glow-in-the-dark-inkt. Het boek zelf gaat echter over een serieuzer onderwerp: kinderrechten.

Bij het onderwerp denk je al snel aan foto's van kinderen die je zielig aankijken en je zo over moeten halen om geld te storten. Toen Fabrica, Benetton's creatieve laboratorium, James in 2006 vroeg om dit onderwerp te fotograferen, besloot hij het eens op een andere manier aan te pakken. Hij dacht daarbij terug aan zijn eigen kinderslaapkamer. Dit was voor hem zijn eigen 'heiligdom', waar hij zich - wat er ook gebeurde - altijd in terug kon trekken.

Idee

James kwam met het idee om kinderen van over de hele wereld te fotograferen. En dan niet alleen een portret van de kinderen zelf, maar ook een portret van hun slaapkamers. Hij wil hiermee vooral de ongelijkheid op de wereld laten zien. Dat doet hij door portretten te maken in landen als Afrika, maar ook in rijkere landen als Amerika.

'Echt'

Fabrica was het niet helemaal eens met dit concept. 'Toen ik het voorstel deed, wezen ze mijn idee af', vertelt James. De fotograaf denkt dat dit komt omdat ze bezorgd waren over het feit dat hij ook welvarende kinderen zou gaan fotograferen, die eigenlijk niks met kinderrechten te maken hebben. James zag dit echter anders: 'Voor mij is dit punt erg belangrijk, omdat ik, als ik naar andere liefdadigheidsbeelden kijk, vaak foto's zie van arme kinderen die het beeld scheppen alsof ze in een andere wereld leven. Bijna een soort van hel op aarde.' Dat wil de fotograaf juist niet, hij wil dat de foto's 'echt' aanvoelen.

Foto van de tienjarige Ryuta uit Japan. Hij woont in de hoofdstad Tokio en is kampioen sumo­worstelen. © James Mollison

Bewijzen

Ondanks de afwijzing ging James toch op reis om foto's te maken voor zijn project. Hij schoot een paar portretten van slaapkamers en de bijbehorende kinderen. In de slaapkamerfoto wil hij zoveel mogelijk laten zien, terwijl hij de portretten juist heel oppervlakkig houdt. De kinderen werden dan ook allemaal gefotografeerd voor eenzelfde, blanke achtergrond. Er moest namelijk een gelijkenis ontstaan tussen de kinderen.

Na zijn reis liet hij zijn eerste beelden aan Fabrica zien. 'Vanaf dat moment begonnen ze het te zien', vertelt James trots. Het balletje begon te rollen. Fabrica liet de beelden aan kinderrechten­organisatie Save The Children zien en ook zij waren meteen enthousiast. Save The Children besloot om samen met Fabrica het fotoproject te financieren en James kon van start.