Review: Straatfotografie met de Leica Q

Review: Straatfotografie met de Leica Q

Redactie DIGIFOTO Pro 11482
De beroemdste beoefenaar van de straatfotografie is ongetwijfeld Henri Cartier Bresson. Hij reisde vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw de wereld rond met zijn camera en bleef dit tot op zeer hoge leeftijd doen. Zijn gereedschap was een camera die inmiddels synoniem staat voor de straatfotografie: de Leica. Lees hier onze review van de Leica Q.

Straatfotografie is fotograferen in de meest pure vorm. Alleen de fotograaf met zijn camera. Geen vooraf bedachte concepten of onderwerpen, maar ter plekke intuïtief fotografisch reageren op wat er om je heen gebeurt. De kunst van het fotograferen zelf, de jacht op een unieke foto. Het vinden van het juiste licht, de juiste achtergrond, de juiste compositie. De enorme kick als in die ene fractie van een seconde het verhaal van de foto zich plotseling ontvouwt en je precies op tijd afdrukt.

Van M naar Q

Al bijna een eeuw lang produceert Leica de meetzoekercamera, een compacte camera die fotografen in staat stelt om snel en onopvallend te fotograferen. Bij de introductie van de camera werd voor het eerst gebruikgemaakt van een kleiner formaat film (35mm of kleinbeeldfilm), zodat de camera compact gebouwd kon worden. Leica zorgde daarmee voor een enorme revolutie op fotografisch gebied. Fotografen konden nu met minimale bagage op pad en fotograferen onder moeilijke omstandigheden.

De eerste Leica meetzoekercamera's hadden nog een schroefdraad, maar in 1954 werd de M3 geïntroduceerd, de eerste Leica met een bajonetvatting, de zogenaamde M-vatting. Met bijna een kwart miljoen exemplaren werd de M3 het best verkocht van alle M-camera’s. Het model werd de blauwdruk voor de M-serie die tot op de dag van vandaag wordt geproduceerd. De uitstekende kwaliteit van de camera en lenzen maakt de Leica M zeer geliefd bij reportage-, documentaire- en straatfotografen.

Camera: Leica Q

Brandpunt: 28mm
Diafragma: f/3.2
Sluitertijd: 1/800
ISO: 100

Het digitale tijdperk

Even dreigde Leica aan de digitale revolutie in cameraland ten onder te gaan. Het merk maakte, in samenwerking met Panasonic, wel digitale compactcamera's voor de amateurmarkt, maar nam de markt voor professionele digitale camera's pas veel te laat serieus. De nog tegenvallende M8 werd in 2006 geïntroduceerd, maar pas vanaf 2009 doet Leica weer echt mee met de eerste fullframe meetzoeker, de M9. Het nieuwste topmodel heeft geen cijferaanduiding meer en heet gewoonweg 'M'.

Helaas voor de straatfotografen in spe benadert de aanschaf van een nieuwe Leica M met een aantal objectieven de prijs van een middenklasse auto. Daarom is het goed nieuws dat Leica nu komt met de Leica Q. Voor de prijs van een losse 28mm f/2.0-objectief voor de M-serie krijg je nu een 28mm f/1.7-objectief met gratis een fantastische camera met een fullframe 24-megapixelsensor. Ook al is de Q door het gebruik van een elektronische zoeker en het vaste Summilux 28mm objectief geen echte meetzoeker, wel heeft de camera de look en feel van zijn grotere broer, de M. We zijn enthousiast om de Leica Q in de praktijk te gaan testen. Is dit de ultieme straatcamera? We proberen het uit op het terrein waar deze camera voor gemaakt is: de straat. Om de Leica Q uitgebreid aan de tand te voelen besluiten we een dagje naar Antwerpen af te reizen. De stad bruist: het heeft een historisch centrum, een grote haven, ruige buurten, een prachtig station en mensen van allerlei pluimage. Voor straatfotografen een ideale stad, op elke hoek valt wel iets te beleven.

Camera: Leica Q

Brandpunt: 28mm
Diafragma: f/2.5
Sluitertijd: 1/1000
ISO: 100

Kwaliteit

De Leica Q wordt geleverd met een leren riem. Helaas is deze net te kort om de camera op zij te kunnen dragen. Je bent dus genoodzaakt om het dure toestel om je nek te hangen, wat het geheel niet echt onopvallend maakt. Zodra je de camera in je handen hebt, voel je aan alles dat dit een degelijk apparaat is dat je niet in de steek zal laten. De Q ademt kwaliteit, dat geeft vertrouwen.

Eerste indruk

Wat meteen opvalt is de uitsparing aan de achterkant voor je duim. Een goede vondst van de ontwerpers, want de met leer beklede magnesiumlegering van de camera is wat aan de gladde kant. Op deze manier kun je de camera beter vasthouden.

Een ander opvallend aspect van de Q is de elektronische zoeker. Zodra je deze bij je oog houdt, springt het schermpje aan. Het 3,68-megapixelscherm levert een helder zoekerbeeld, de helderheid is bovendien instelbaar. Alle informatie over de belichting wordt weergegeven in de zoeker; belicht je over of onder, dan wordt het effect hiervan gelijk getoond.

Camera: Leica Q
Brandpunt: 28mm
Diafragma: f/5
Sluitertijd: 1/250
ISO: 400


Dan de keuze voor het vaste Summilux 28mm f/1.7-objectief. Straatfotografen gebruiken vaak een kleinere groothoek of 50mm-standaardobjectief, dus het kan even wennen zijn. Zo heeft Fuji er bijvoorbeeld voor gekozen om haar camera's uit de X100-serie uit te rusten met een vast 35mm-objectief en ook de Sony RX1, die wat specificaties betreft erg verwant is aan de Leica Q, beschikt over een 35mm f/2.0-objectief. De extra groothoek dwingt je om dichter op je onderwerp te zitten. Misschien dat Leica met de keuze voor de 28mm zich wat duidelijker wil onderscheiden van de concurrentie. Bovendien heeft de fabrikant aangegeven dat, mocht er veel vraag naar zijn, een 35mm-versie van de Q niet ondenkbaar is. Wel biedt de Leica Q de mogelijkheid om de beeldhoek aan te passen tot een 35 of 50mm kader in je zoeker. In JPEG-formaat worden de foto’s dan op het gekozen kader uitgesneden. Fotografeer je in raw, dan wordt alsnog de volledige 24-megapixelfoto bewaard. In Lightroom kun je zien welke uitsnede je hebt gemaakt, je bent dus geen beeld kwijt.

Razendsnelle Autofocus

Vanaf het Schipperskwartier volgen we de Schelde richting het centrum. Het grijze weer zorgt voor mooi zacht licht, de motregen die af en toe valt zorgt voor reflecterende straten. Een prachtig decor. We fotograferen wat mensen aan de waterkant en besluiten allereerst om te werken met autofocus. Door de scherpstelring helemaal naar rechts te draaien, klik je deze vast in de autofocus-stand. De contrastautofocus met 49 scherpstelvelden, volgens Leica de snelste in zijn klasse, doet goed zijn werk. De camera stelt razendsnel scherp, ook kun je handig focuspunten verplaatsen via de instelknop achterop de camera of door te tikken op het aanraakscherm. Een handige optie, maar in praktijk gebruiken we vooral de heldere zoeker. De autofocus leent zich prima voor het fotograferen vanuit de heup en voor de momenten waarop je geen tijd hebt om door de zoeker te kijken. Vanwege de extra controle kiezen we ervoor om handmatig scherp te stellen. Voor degenen die gewend zijn te werken met een Leica meetzoeker zal dit heel vertrouwd aanvoelen. Dit is fotograferen op z’n best: de camera voor je oog brengen, met je linkerhand scherp stellen en met je rechterhand op het juiste moment op de ontspanknop drukken. Zodra je aan de scherpstelring draait, verschijnt er dankzij mf assist een deelvergroting van het onderwerp in de zoeker, zodat je makkelijker kunt scherpstellen. Dit werkt erg nauwkeurig, het beeld wordt soms wat onrustig. We schakelen mf assist uit en geven de voorkeur aan 'focus peaking'; nu geeft de camera met een kleurtje in de zoeker aan wat scherp is. Ook dit werkt uitstekend, daarnaast behoud je het overzicht over het volledige kader. We maken gebruik van het A-programma, waardoor de camera automatisch de sluitertijden bepaalt. Vlak naast de uitsparing voor je duim zit een draaiknop voor de belichtingscompensatie. Dit is erg handig om snel kleine correcties in de belichting te maken. Ook kun je ervoor kiezen om de diafragmaring in de A-stand te zetten, de camera kiest dan zelf het diafragma bij de ingestelde sluitertijd.

Onopvallend

De sluiter geeft een subtiel zacht klikje, nauwelijks hoorbaar voor de omgeving. Sowieso val je met deze camera helemaal niet op. We hebben voor de gelegenheid het rode Leica-logo afgeplakt met een stukje zwarte tape om de camera nog onopvallender te maken. Waar je met een spiegelreflexcamera meteen in de kijker loopt, gebeurt dat nu helemaal niet.

Vanaf de Schelde lopen we het centrum in, de historische gebouwen rond de markt zijn een mooie achtergrond. Door het regenachtige weer is het niet erg druk in de stad. Twee Japanse meisjes fotograferen elkaar om de beurt voor het prachtige stadhuis als bewijs van hun aanwezigheid voor het thuisfront. Mensen met paraplu's lopen door de smallere straatjes rondom de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Het mooie van een stad als Antwerpen is dat prachtig gerestaureerde gebouwen en verpauperde huizen vaak in een beeld te vangen zijn. 

Standaard laat de camera na iedere foto het gemaakte beeld even zien. Omdat het vaak prettig is om even op je scherm te kunnen zien of het beeld gelukt is, hebben we deze optie doorgaans wel aanstaan. Bij de Leica Q vinden we het wel enigszins storend dat het gemaakte beeld ook wordt bevroren in de zoeker. We zien liever continu wat er voor de camera gebeurt, zodat we geen moment hoeven te missen. In het menu kun je het tonen van de gemaakte foto uitschakelen, maar dit geldt voor zowel het scherm als de zoeker. Het was prettig geweest als je dit afzonderlijk in zou kunnen stellen.

We fotografeerden deze dag in het DNG-formaat. Omdat de camera er automatisch ook een JPEG aan koppelt, levert elke foto een bestand van ongeveer 50MB op. Een SD-geheugenkaart loopt dus snel vol.
De accu geeft ook al snel aan op te raken. Ga je een hele dag op pad met deze camera, dan is het geen overbodige luxe om genoeg opslag en een tweede volle accu mee te nemen.

Camera: Leica Q

Brandpunt: 28mm
Diafragma: f/2.8
Sluitertijd: 1/800
ISO: 400

Conclusie

Eenmaal thuis zijn we onder de indruk van de foto's die we hebben gemaakt. De scherpte en het detail vallen meteen op. Ook de kleurweergave en contrasten zijn prachtig, de beelden hebben, naast een beetje lokale scherpte, nauwelijks nabewerking nodig. Met z’n 24-megapixel fullframe sensor, supersnelle autofocus en lichtsterke 28mm-objectief levert Leica met de Q een zeer begerenswaardige camera af. Heb je als straatfotograaf een voorkeur voor het werken met een 28mm-groothoekobjectief, dan is dit de ultieme camera om mee op pad te nemen. Met de Leica Q om je nek is fotograferen echt een feest. De aanschafprijs van rond de 4000 euro een flinke uitgave, maar daarvoor krijg je wel een camera die kwalitatief gezien aan de top staat en een leven lang meegaat. Bovendien kost de Leica Q uiteindelijk minder dan de helft van een Leica M met een losse 28mm lens.

Specificaties

Adviesprijs € 4060,-
Resolutie 24,2 megapixels
Beeldsensor fullframe cmos
ISO-bereik 100-50.000
Objectief Summilux 28mm f/1.7
Scherm 3-inch lcd (1,04 miljoen beeldpunten)
Zoeker Elektronisch (3,68 miljoen beeldpunten)
Scherpstelling Contrast-autofocus
Snelheid 10 fps
Opslag sdxc
Afmetingen 130 x 80 x 93mm
Gewicht 640 gram (incl. accu)
Beeldstabilisatie Ja (optisch)
Filmfunctie 1080p @ 60/30 fps
Accessoires zonnekap, draagriem, Adobe Lightroom 6 licentie
Importeur www.transcontinenta.nl

 

 

Tekst en fotografie: Minco den Heyer

afbeelding van Redactie DIGIFOTO Pro

Redactie DIGIFOTO Pro | Redactie

Bekijk alle artikelen van Redactie

afbeelding van Anoniem

Geen last van stof op de sensor door lenzen wissel :-)

afbeelding van Ikke

Ik heb in 2006 de M8 voor Leica Duitsland getest, wat een butt camera....

afbeelding van Anoniem

Ikke ik heb weleens gehoord dat die inderdaad niet geweldig waren. De eerste generatie digitale Leica's :P

afbeelding van Rhboks

Leuk is om dezelfde test te doen met de nieuwe sony rx voorzien van aartsrivaal Carl Zeiss