De favoriete foto van Sacha de Boer - George Kamookak

De favoriete foto van Sacha de Boer - George Kamookak

Redactie DIGIFOTO Pro 2733
Sacha de Boer ging naar het afgelegen plaatsje Gjoa Haven op de Noordpool. Hier fotografeerde ze de omgeving, maar ook de mensen die er wonen en leven. In dit artikel spreekt Sacha over een van haar favoriete foto's die ze maakte tijdens haar reis.

Door: Cees Visser

“De vorige keer dat ik op de Noordpool was (2008), ging ik mee met de oudste jager van het dorpje Gjoa Haven, de Inuit George Kamookak. Op de slee achter zijn zes honden gleden we over de ijsvlaktes, op zoek naar de vallen die hij had gezet om poolkonijnen te vangen. Terwijl hij een van die vallen kilometers ver buiten het dorp controleerde, sloegen zijn honden op hol, met mij als enige op de slee. George bleef in verbazing achter. Puur toevallig wist ik uiteindelijk de hondenmeute tot stilstand te krijgen door een soort ankertje in de sneeuw te drukken en daarmee de slee te stoppen.

Dit jaar ging ik terug naar hetzelfde dorp en zocht een aantal mensen op dat ik eerder had ontmoet. Zo ook George Kamookak, inmiddels te oud en te ziek om nog te jagen. George herinnerde zich nog goed dat hij was gaan jagen met zo’n zuiderlingmeisje (in de ogen van de Inuit zijn we allemaal zuiderlingen), en dat het even flink misging toen hij zijn wispelturige honden met de zweep gaf en ze er vervolgens alleen vandoor gingen.


Foto © Sacha de Boer / Iamsacha.nl

Sacha de Boer op de Noordpool

Ik gaf hem de foto’s die ik destijds van hem maakte, en hij kreeg glimmertjes in zijn ogen. Dit portret van George is mij dierbaar omdat er bijzondere herinneringen aan vastzitten. Een Inuit die trots op je is omdat je zonder ervaring met sledehonden kunt omgaan, en die zich dat acht jaar later nog herinnert. En de nostalgische gevoelens die hij kreeg toen hij zichzelf terugzag als jager. De zoon van George, Louie Kamookak, heeft weer andere dierbare herinneringen aan de foto die ik in 2008 maakte van zijn vader. ‘Want zo keek hij ook altijd naar mij achterom op de slee toen ik een kleine jongen was.’ Foto’s die herinneringen en gevoelens oproepen, dat maakt fotografie zo bijzonder.”

Sacha de Boer, professioneel fotograaf en voormalig presentatrice van het NOS-achtuurjournaal, legde dit jaar het leven vast van het geïsoleerde dorp Gjoa Haven op King William Island, waar plots opstekende sneeuwstormen en temperaturen van minus dertig graden Celsius geen uitzondering zijn. Meer foto's en een videoserie over deze Noordpoolexpeditie vind je op het platform iamsacha.nl.

afbeelding van Redactie DIGIFOTO Pro

Redactie DIGIFOTO Pro | Redactie

Bekijk alle artikelen van Redactie

afbeelding van H.de Swart

Sacha de Boer en Nikkon getrouwd? een bekende Nederlander hoeft automatisch geen goede foto's te maken, ik vraag me zelfs af of de reis
(verbruikte kerosine) bespaard had kunnen blijven indien er een lokale fotograaf ter plekke was gestuurd. Afgelopen week had Nikkon een dubbele pagina in het NRC over dit onderwerp, met matige foto's van de Boer (heb wel eens betere foto's gezien van haar) PR van fotograaf en cameramerk kunnen soms vragen opwerpen.

afbeelding van André

Pffffffffffffffffff neem nog een lekker glaasje azijn!

afbeelding van Shaggy

Hoewel er prima foto's tussen zitten, snap ik de hele hype niet in het naar voren schuiven van allerlei BN'ers die naast hun talent in de media ook opeens allemaal "begaafd" fotograaf schijnen te zijn...

Sacha de Boer, Umberto Tan, Marco Borsato etc. etc. Het schijnt een nieuw modeverschijnsel te zijn deze mensen dan helemaal op te hemelen als de nieuwe messias...

afbeelding van Hans Koot

hmm ik bespeur een vleugje jaloezie hier :-) Het is natuurlijk inderdaad zo dat er veel goede fotografen zijn in Nederland die deze kans niet krijgen. Mij lijkt het echter niet meer dan verstandig om je goede naam te 'exploiteren' bij een start naar zoals zij zelf ook zegt een onzeker bestaan als fotograaf. Had jij dat anders gedaan? Duidelijk is dat Nikon meer heeft aan Sacha de Boer dan aan de meeste lezers hier, hoe goed ze misschien ook zijn. De extreme uitdagingen die ze aangaat dragen daar voor Nikon in niet geringe mate aan bij lijkt me.
Het mooie portret hier had ik misschien wel graag in zwart wit gezien voor nog meer zeggingskracht.